Δημήτρης Πατέλης και Φωτεινή Μαστρογιάννη Take The money and Run 07 01 16

Take the money and run - Δημήτρης Πατέλης 07/01 - Νέα Τάξη Πραγμάτων

Σήμερα Πέμπτη 7/1 στις 18:00 θα μεταδοθεί εκτάκτως η εκπομπή Take the money and run, με προσκεκλημένο το Δημήτρη Πατέλη, αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας και Ιστορίας της Επιστήμης του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Θα συζητήσουμε για την παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων όπως εξελίσσεται διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα. Μην τη χάσετε!

Ποια είναι η γενιά του Πολυτεχνείου; Σύγκριση γενεών

                                                                                                Φωτεινή Μαστρογιάννη

       Οικονομολόγος, καθηγήτρια ΜΒΑ

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η γενιά που στις μέρες μας έχει δεχτεί κριτική, σε μεγάλο βαθμό αρνητική. Ποια είναι όμως αυτή η γενιά; Τι ξέρουμε γι’αυτή;

Διάφορα επιστημονικά πεδία μελετούν τα χαρακτηριστικά της κάθε γενιάς και ιδίως το πεδίο του κοινωνικού μάρκετινγκ. Η γενιά του Πολυτεχνείου ανήκει στη γενιά που παγκόσμια ονομάζονται baby boomers. Έχει δύο υποκατηγορίες – αυτούς που γεννήθηκαν το 1946-1954 και αυτούς που γεννήθηκαν από το 1955-1965. Η δική μας γενιά του Πολυτεχνείου ανήκει στην πρώτη υποκατηγορία των baby boomers δηλαδή σε αυτούς που γεννήθηκαν το 1946-1954.

Η γενιά των baby boomers είναι η πολυπληθέστερη στον κόσμο και έχει επίσης το μεγαλύτερο αριθμό διαζυγίων. Ήταν αυτοί που ήταν ριζοσπάστες τη δεκαετία του 1970 αλλά τη δεκαετία του 1980 έγιναν γιάπις. Διδάχθηκαν από τους γονείς τους ότι υπάρχει το αμερικανικό όνειρο δηλαδή ότι ο κάθε ένας μπορεί να γίνει πλούσιος και έτσι έγιναν υλιστές, φιλόδοξοι και άπληστοι. Είναι μία γενιά ανταγωνιστική, εργατική, πιο μορφωμένη από τις προηγούμενες γενιές, μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, επαναστάτες αλλά είναι ταυτόχρονα καταναλωτές, υλιστές και εγωϊστές. Στην αρχή αμφισβήτησαν την εξουσία αλλά στη συνέχεια ταυτίστηκαν με αυτή.

Θεωρούν ότι τα παιδιά τους είναι «εξαιρετικά» ωστόσο παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες γυναίκες αυτής της γενιάς έμεναν στο σπίτι και δεν εργάζονταν, ο αριθμός διαζυγίων ήταν μεγάλος γιατί δεν μπορούσαν να βρουν την ισορροπία μεταξύ των πολλών ωρών εργασίας και της προσωπικής ζωής. 

Δεν τους αρέσει να τους ασκούν κριτική και δεν τους αρέσει να αναγνωρίζουν τη δουλειά των άλλων (πιθανόν γιατί είναι πολύ ανταγωνιστικοί), θέλουν να είναι το επίκεντρο της προσοχής και θεωρούν τη δουλειά τους και τον εαυτό τους ως πολύ σημαντικούς. Ιδιαίτερα καταναλωτική γενιά του τύπου «αγόρασε τώρα, πλήρωσε αργότερα». Επαγγελματικά πιστεύουν ότι πρέπει κάποιος να εξελίσσεται με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας του και όχι με βάση τις δεξιότητες και τη γνώση του. Λόγω του ότι αρκετοί από τη γενιά των baby boomers δεν έχουν αποταμιεύσει χρήματα παρά τις ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες που επικράτησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε παγκόσμια κλίμακα, φοβούνται ότι με τη συνταξιοδότηση δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης και γι’αυτό θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται.

Είναι μία γενιά αρκετά αντιφατική, ευτυχώς όμως, η επόμενη γενιά εάν και μικρότερη αριθμητικά δηλαδή η γενιά Χ (έτος γέννησης 1966 –1976) παρουσιάζει πιο υγιή χαρακτηριστικά. Είναι η πρώτη γενιά που δεν μπόρεσε, λόγω του οικονομικού συστήματος, να είναι σε καλύτερη οικονομικά θέση από τους γονείς της. Ωστόσο είναι ιδιαίτερα μορφωμένη και πιστεύει στη διαρκή μόρφωση με στόχο τον εμπλουτισμό των δεξιοτήτων της και όχι την απόκτηση χρήματος. Πιστεύουν στην ισορροπία μεταξύ ζωής και επαγγέλματος και η αναγνώριση που επιδιώκουν για τη δουλειά τους δεν είναι το χρήμα αλλά ο περισσότερος χρόνος τον οποίο μπορούν να δαπανήσουν για τα ενδιαφέροντά τους ή για την οικογένειά τους για την οποία ανησυχούν λόγω της απέχθειάς τους για τα διαζύγια. Δεν θέλουν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς τον ένα γονέα και στο να μην υπάρχει οικονομικός προγραμματισμός. 

Με τους baby boomers τους χωρίζει χάσμα και αυτός είναι πιθανόν άλλος ένας από τους λόγους που η ελληνική γενιά Χ αντιπαθεί τόσο τη γενιά του Πολυτεχνείου.  Η γενιά Χ είναι στη βάση της αντικομφορμίστρια, αμφισβητεί τους θεσμούς και δεν έχει ταυτιστεί με την εξουσία όπως έκαναν οι baby boomers, το αντίθετο απεχθάνεται την εξουσία και αγνοεί την ηγεσία. Είναι φύσει δημοκράτες και τους αρέσει να εργάζονται σε ένα περιβάλλον που να αντιπροσωπεύει αυτές τις αξίες δηλαδή την ανεξαρτησία, τις υψηλές δεξιότητες, ένα περιβάλλον όπου μπορούν να εργάζονται έξυπνα, παράγοντας περισσότερο και δαπανώντας λιγότερες ώρες εργασίας. Θέλουν να αμείβονται για τις ώρες που εργάζονται και όχι λιγότερο. Θεωρούν ότι οι γνώσεις που αποκτούν τους δίνουν τα εχέγγυα για τη μετακίνηση σε ένα καλύτερο και πιο προσοδοφόρο επαγγελματικό περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αποτελούν την πιο μορφωμένη γενιά, με τους περισσότερους απόφοιτους πανεπιστημίου.

Τους αρέσουν τα ενδιαφέροντα εργασιακά καθήκοντα και εάν κάποιος δεν τους τα παρέχει τότε μετακινούνται σε άλλο εργασιακό περιβάλλον. Σε αντίθεση με τη γενιά των baby boomers είναι συντηρητικοί καταναλωτές αλλά και γνώστες της τεχνολογίας. Είναι ανυπόμονοι, ωστόσο, και δεν είναι καλοί στην επικοινωνία. Δεν είναι αισιόδοξοι και έχουν ένα διαρκές αίσθημα θυμού. Ασχολούνται με τη φιλανθρωπία, είναι υπέρμαχοι της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και θέλουν να συνταξιοδοτηθούν γρήγορα με τα χρήματα που έχουν εξοικονομήσει προκειμένου να αποκτήσουν καινούριες εμπειρίες.

Η γενιά Υ που είναι αυτοί που γεννήθηκαν από το 1977-1994 αποτελούν τη γενιά που είναι τόσο πολυπληθής σχεδόν όσο και οι baby boomers. Είναι η γενιά που γεννήθηκε με χωρισμένους γονείς, αυτός πιθανόν να είναι και ο λόγος που, παρά την ανεξαρτησία τους, δίνουν έμφαση στα παιδιά, στην οικογένεια και στην πατρίδα. Έμαθαν από μικροί να δουλεύουν με πρόγραμμα, είναι κοινωνικοί, τεχνολογικά εξαιρετικά ευφυείς, πολύ ανταγωνιστικοί, τους αρέσει   να είναι το επίκεντρο της προσοχής αλλά ταυτόχρονα τους αρέσει η πνευματικότητα και να περνάνε καλά. Παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τους baby boomers όπως είναι η στάση του «εγώ θέλω να είμαι πρώτος» αλλά και στην πολιτική αντίληψη. Θεωρούν τους baby boomers ως «ωραίους τύπους» και είναι τόσο καταναλωτές όσο αυτοί. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους πιστεύουν ότι η εκπαίδευση είναι ένα εξωφρενικό έξοδο. Ικανοί εργαζόμενοι αλλά τους αρέσει να τηρούν το ωράριο και θεωρούν την εργασία ως κάτι που παρεμβάλλεται μεταξύ των σαββατοκύριακων. Όπως και η γενιά Χ επιζητούν την ισορροπία μεταξύ της δουλειάς και της προσωπικής ζωής και τους αρέσει να βελτιώνουν τις δεξιότητές τους. Θέλουν επίσης να αμείβονται καλά για το παραγόμενο έργο τους. Τους αρέσει η ομαδική εργασία, είναι καινοτόμοι και θέλουν να δουλεύουν με φίλους. Είναι ευγενικοί σε αντίθεση με τη γενιά Χ που είναι απότομοι και ευθείς.

Η τελευταία γενιά για την οποία όμως δεν γνωρίζουμε πολλά είναι η γενιά Ζ δηλαδή αυτοί που γεννήθηκαν από το 1995-2012.  Οι γονείς τους ανήκουν στη γενιά Χ Γι’αυτούς γνωρίζουμε περισσότερα για το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν το οποίο είναι ιδιαίτερα μεταβλητό και ποικίλο, κατ’επέκταση η γενιά αναμένεται να μην είναι έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Το περιβάλλον που μεγαλώνει διακρίνεται από την εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και την εξέλιξη της εκπαίδευσης και έτσι έχουν εξατομικευμένη εκπαίδευση. Αναμένεται να είναι πιο τεχνολογικά ευφυείς σε σχέση με τη γενιά Υ και γενικότερα πιο ώριμοι σε σχέση με τη γενιά Υ, επιθυμούν να αλλάξουν τον κόσμο (το 60% από αυτούς θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο σε σχέση με το 39% της γενιάς Υ). Δεν είναι κυνικοί σαν τους γονείς τους τη γενιά Χ, τους αρέσει ο εθελοντισμός και εκτιμούν την εκπαίδευση. Τυπικός εκπρόσωπος της γενιάς αυτής είναι η πακιστανή Μαλάλα Γιουσαφζάι που αγωνίζεται για την εκπαίδευση των κοριτσιών, επιβίωσε μετά από απόπειρα δολοφονίας  από τους Ταλιμπάν και είναι η νεότερη κάτοχος του βραβείου Νόμπελ (2014 – Νόμπελ Ειρήνης).

Αυτή ήταν μία σύντομη παρουσίαση των διαφορετικών γενεών, ανεξάρτητα όμως από τα επί μέρους χαρακτηριστικά τους, είναι καιρός η γενιά των baby boomers ή στα καθ’ημάς γενιά του Πολυτεχνείου να αποχωρήσει από το προσκήνιο και να αφήσει τις επόμενες γενιές να δημιουργήσουν ένα κόσμο όπως αυτές τον επιθυμούν. Ήδη στη χώρα μας, η γενιά Χ έχει αρχίσει να συμμετέχει ενεργά στη διακυβέρνηση της χώρας αλλά δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι η διακυβέρνηση έχει αναληφθεί εξ ολοκλήρου από τη γενιά αυτή παρά από μεμονωμένες περιπτώσεις. Χρειάζεται να δούμε μεγαλύτερη συμμετοχή από τη γενιά Χ αλλά και από τη γενιά Υ. Είμαστε λοιπόν σε αναμονή…

 

Παραπομπές

http://www.marketingteacher.com/the-six-living-generations-in-america/

http://parade.com/417123/parade/field-guide-millennials-vs-baby-boomers/

http://www.businessinsider.com/how-millennials-gen-x-and-boomers-shape-the-workplace-2013-9

http://opi.mt.gov/pub/rti/EssentialComponents/Leadership/Present/Understanding%20Generational%20Differences.pdf

http://ncoc.net/226

http://www.talentedheads.com/2013/04/09/generation-confused/

http://www.telegraph.co.uk/news/features/11002767/Gen-Z-Gen-Y-baby-boomers-a-guide-to-the-generations.html

ΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ 2016 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

H εκπομπή με τον π.Γ. Μεταλληνό

Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=BQLWVHpR72w

π.Γ. Μεταλληνός «Κανείς δεν μπορεί να μου πει,παπά-Γιώργη μην νοιάζεσαι»

Στην εκπομπή Take the money and run προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη ήταν ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός.

Ο π. Μεταλληνός μίλησε για την Παγκοσμιοποίηση η οποία είναι κατευθυνόμενη από τα πολιτικά συστήματα κυρίως από την κορυφή με στόχο την αναγκαστική συνένωση των λαών της γης. Οι λαοί θα έχουν πλέον ένα παγκόσμιο πλανητικό κράτος και θα διαμορφωθεί ένας παγκόσμιος άνθρωπος με τα ίδια γούστα ακόμα και με την ίδια μορφή.

Η παγκοσμιοποίηση έχει δύο σκέλη: την πολιτική παγκόσμια ενοποίηση των λαών της γης και τη θρησκευτική που εξυπηρετεί ο οικουμενισμός.

Θα υπάρχουν δύο πλανητάρχες, αυτοί που βρίσκονται πίσω από τον πρόεδρο Ομπάμα που εξουσιάζουν τον κόσμος και ο δεύτερος πλανητάρχης θα είναι ο Πάπας της Ρώμης.

Η παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε ήδη από το 1992 όπου έχουμε και επίσημα την έναρξη της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η Ορθοδοξία ότι και να γίνει εναντίον της δεν παθαίνει τίποτα. Ήδη υπάρχει συστηματική πολιτική εναντίον της από τη δεκαετία του 1990 με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που θέλει να επιβάλλει ένα νέο τρόπο ζωής που μηδενίζει τη μέχρι τώρα ιστορική μας εμπειρία.

Τον άνθρωπο όμως τον διαπλάθει και το Υπουργείο Παιδείας όπως οργανώθηκε από τον Α. Κοραή που ήταν φανατικός οπαδός του Βολταίρου και ο οποίος ήθελε να διαπλάσει την Ελλάδα στα μέτρα τα δικά τους και εκεί είναι που διέλυσε την Εκκλησία με τα Αυτοκέφαλα κλπ. Από εκείνη την εποχή η Ορθοδοξία βαδίζει σε ένα κατήφορο. Ευθύνεται όμως και ο ίδιος ο άνθρωπος που αντί να επιλέξει να ακολουθήσει τα άγια πρόσωπα που είναι συνεχιστές των Αγίων Πατέρων προτιμά να επικαλείται τις πτώσεις των κληρικών που κατακρημνίζουν την Ορθοδοξία. Αυτό σίγουρα κάτι σημαίνει για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Η Ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής εθνικής ταυτότητας όπως φαίνεται και από τις σφυγμομετρήσεις όπου ο λαός αναγνωρίζει δύο μεγέθη που είναι ο στρατός και η Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι η Ορθοδοξία είναι ακόμα ψηλά, δεν εχάθη. Όπως είπε και ο Μακρυγιάννης: «Μπορεί να μας ρουφάτε εσείς οι Φράγκοι σαν τους γλάρους μένει όμως η μαγιά».

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο Σιωνισμός μισεί τους Ορθοδόξους.

Ο π. Μεταλληνός μίλησε και για τους Ελληνες πολιτικούς αναφέροντας ότι υπάρχει ένας πολιτικός νεοειδωλολάτρης που το παίζει ορθόδοξος. Στο σημείο αυτό επισήμανε ότι το κέντρο των νεοπαγανιστών βρίσκεται στη Σουηδία όπου έχει έδρα η «Διεθνής των Εθνικών Θρησκειών». Σε αντίθεση με τον Πούτιν που στο αεροδρόμιο έπεσε μπρούμυτα να υποδεχτεί το ένδυμα της Παναγίας, οι δικοί μας πολιτικοί είναι όργανα είτε του δυτικού μασονισμού είτε του δυτικού ευρωσοσιαλιστικού κομμουνισμού που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα αφού και  ο Λένιν το 1917 πήγε στη Ρωσία με το  τρένο του Κάιζερ που εξυπηρετούσε το τότε διεθνές τζετ σετ. Οι κυβερνώντες μας, είπε, είναι ξένοι στην Ελλάδα και όχι Έλληνες προς τα έξω.

Η Ελλάδα υπήρξε πάντα προτεκτοράτο όμως όπως είπε και ο ιστορικός Ράνσιμαν «ο ορθόδοξος παπάς δεν επρόδωσε ποτέ το λαό του». Η Ορθοδοξία έχει τέτοια πνευματικότητα που ο Κάρολος και η Καμίλα έγιναν από τον παπά Εφραίμ του Βατοπεδίου Ορθόδοξοι γι’αυτό και ο Γουίλλιαμ θα είναι ο διάδοχος γιατί πρέπει ο βασιλιάς της Αγγλίας να είναι προστάτης της μασονίας και της Αγγλικανικής εκκλησίας.

Η Ελληνική εκκλησία είχε πάντα διακριτούς ρόλους με την Πολιτεία αλλά και ξεχωριστό ρόλο επί Τουρκοκρατίας όπου 101 πατριάρχες και μητροπολίτες κρεμάστηκαν από τους Τούρκους.

Σε σχέση με την ένωση των Εκκλησιών, ο π. Μεταλληνός ανένεφε ότι ο παπισμός είναι σύστημα , ένα σύστημα της παγκόσμιας εξουσίας και της νόθευσης της πίστης. Η ένωση των εκκλησιών μπορεί να γίνει με βάση τον αληθινό Χριστό όπως ίσχυε στην Ευρώπη προ του 11^ου αι. Δυστυχώς ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μας έφερε τον Πάπα για να προχωρήσει η υποταγή της Ορθοδοξίας στον Παπισμό.

Η εκκλησία σήμερα προσφέρει μεγάλο έργο αλλά σίγουρα πρέπει να κάνει περισσότερα και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εάν και έχει καυτηριάσει την κατάσταση που βιώνει ο ελληνικός λαός ωστόσο κάπου υστερεί λόγω του περιβάλλοντός του.

Αναφορικά με το σύμφωνο συμβίωσης ο π. Μεταλληνός υποστήριξε ότι δεν είναι ο ρόλος των κληρικών να καταδικάζουν γιατί έτσι αυτοκαταργούνται.

Έκλεισε τη συνέντευξή του προτείνοντάς μας να «γιορτάζουμε υπερκοσμίως» και όχι  να γιορτάζουμε τον εαυτό μας.

Την εκπομπή με τον π. Μεταλληνό μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=BQLWVHpR72w

Οι χαμηλοί μισθοί ως παράγοντας προσέλκυσης επενδύσεων – Άλλος ένας μύθος

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος – Καθηγήτρια ΜΒΑ

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ως επιχείρημα ότι αποτρεπτικός παράγοντας για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα είναι το υψηλό εργατικό κόστος. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, αφήνεται να υπονοηθεί ότι είναι πιθανόν και το βασικό εμπόδιο για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, πιθανόν, μαζί με την υψηλή φορολογία. Η πραγματικότητα όμως διαψεύδει αυτό τον ισχυρισμό και τον καθιστά άλλο ένα από τα μυθεύματα νεοφιλελεύθερης κυρίως προέλευσης.

Οι παράγοντες προσέλκυσης ξένων επενδύσεων δεν είναι μόνο το εργατικό κόστος. Το μέγεθος της αγοράς, η εξωστρέφεια, η παραγωγικότητα, ο πολιτικός κίνδυνος, η ανάπτυξη και η φορολογία μαζί με το εργατικό κόστος  αποτελούν τους βασικούς παράγοντες προσέλκυσης ξένων επενδύσεων.

Ας δούμε όμως τι λένε αρκετοί ερευνητές για το θέμα του υψηλού εργατικού κόστους.  Γενικότερα, το κόστος εργασίας θεωρείται ως ένας από τους πιο αμφισβητούμενους παράγοντες για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι  μελέτες για την επίδραση των εργατικών μισθών στην προσέλκυση επενδύσεων είναι λίγες  και δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ερευνητών. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι υψηλότεροι μισθοί αποθαρρύνουν τις ξένες επενδύσεις και κάποιοι άλλοι όχι. Ο Tsai (1994) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι υψηλοί μισθοί έδρασαν αποτρεπτικά την περίοδο 1983-1986 αλλά όχι την περίοδο 1975-1978. 

Το εργατικό κόστος μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας για κάποιους κλάδους εντάσεως εργασίας.  Στο σημείο αυτό θα πρέπει κάποιος να συνυπολογίσει τον ανταγωνισμό από τις αναπτυσσόμενες χώρες που προσφέρουν στους επενδυτές άφθονη εργατική δύναμη με χαμηλό κόστος αλλά εν τούτοις, οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται μόνο για το κόστος. Το κόστος εργασίας της Ελλάδας είναι το χαμηλότερο στην ΕΕ των 15 αλλά όπως είδαμε δεν συνετέλεσε στην αύξηση των ξένων επενδύσεων.  Ο λόγος είναι ότι οι επενδυτές ενδιαφέρονται περισσότερο για το εκπαιδευτικό επίπεδο, τις δεξιότητες και την παραγωγικότητα και όχι για το εργατικό κόστος (ΟΟΣΑ,1996). 

Σύμφωνα με έρευνα που διενήργησε ο Hatem (1997) σε διευθυντές πολυεθνικών και ειδικούς στο διεθνές εμπόριο σχετικά με την ιεράρχηση δεκατριών κριτηρίων για ξένες επενδύσεις, το εργατικό κόστος κατέλαβε την 9η θέση  στους παράγοντες προσέλκυσης των ξένων επενδύσεων ενώ η «πολιτική και κοινωνική σταθερότητα» (κάτι που δεν υπάρχει σίγουρα στην Ελλάδα) και η «ποιότητα εργασίας» (που και αυτή αμφισβητείται για τη χώρα μας) κατέλαβαν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. 

Τα εργασιακά πρότυπα μπορούν να βελτιώσουν τους δύο αυτούς παράγοντες μακροπρόθεσμα ακόμα και να απομακρύνουν τα αρνητικά αποτελέσματα του εργατικού κόστους στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Στα πρότυπα αυτά εντάσσεται η ισότιμη εκπαίδευση των κοριτσιών και των αγοριών γιατί η ισοτιμία στην εκπαίδευση βελτιώνει την ποιότητα στην εκπαίδευση των επόμενων γενεών. Η ισοτιμία επίσης στα εργασιακά δικαιώματα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι εξίσου σημαντική για το ανθρώπινο κεφάλαιο που είναι στη διάθεση των ξένων επενδυτών. Η ισοτιμία στα δικαιώματα παρέχει την αίσθηση δικαίου στους εργαζόμενους και έτσι επιτυγχάνεται αύξηση της παραγωγικότητας και βελτίωση της ποιότητας εργασίας.

Το κόστος εργασίας πρέπει να ιδωθεί μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο ανάπτυξης μίας χώρας με βάση το στρατηγικό σχεδιασμό της ο οποίος πρέπει να αξιολογεί το ρόλο που το εργατικό κόστος θα έχει στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων αλλά και γενικότερα το ρόλο που οι ξένες επενδύσεις θα διαδραματίσουν στη συνολική ανάπτυξη της οικονομίας. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι τρόποι για να είναι ανταγωνιστική μία οικονομία αντί της αποδυνάμωσης των εργατικών δικαιωμάτων, για παράδειγμα, μπορεί μία οικονομία να αυξήσει την παραγωγικότητά της μέσω της βελτίωσης της τεχνολογίας. Στο σημείο θα πρέπει να επισημανθεί ότι μιλάμε για αύξηση της παραγωγικότητας που είναι αμφίβολο εάν οι χαμηλοί μισθοί την επιτυγχάνουν, θα υποστηρίζαμε  το αντίθετο.

Συνεπώς, οι υψηλοί μισθοί δεν αποτελούν πρόβλημα στην ανταγωνιστικότητα μιας χώρας από τη στιγμή που η χώρα είναι σε θέση να παράγει υψηλή τεχνολογία αλλά και στο βαθμό που το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μπορεί να «απορροφήσει» τις νέες τεχνολογίες.

Τα ερωτήματα λοιπόν παραμένουν.

• Ποια είναι η εθνική στρατηγική για την ανταγωνιστικότητα και την προσέλκυση επενδύσεων; 
• Γιατί τέτοια εμμονή στη μείωση του εργατικού κόστους όταν έχει αποδειχθεί ότι κατ’αυτό τον τρόπο όχι μόνο συρρικνώνεται η αγοραστική ζήτηση αλλά και δεν αποτελεί σημαντικό παράγοντα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων; 
• Τι είδους επενδύσεις αποζητάμε, επενδύσεις μήπως που θέλουν φτηνά εργατικά χέρια ανταγωνιζόμενοι έτσι τις αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας εξάγοντας υψηλά καταρτισμένους Έλληνες σε χώρες που παράγουν τεχνολογία; 
• Αυτή την Ελλάδα ονειρεύονται οι πολιτικοί μας ταγοί; 
• Αυτή την Ελλάδα θέλουμε;

Παραπομπές

Agiomirgianakis, G., Asteriou, D., & Papathoma, K. (2003), "The Determinants of Foreign Direct Investment: A Panel Data Study for the OECD Countries." http://www.city. ac.uk/economics/ dps/discussion_papers/0306.pdf.

Hatem, F. (1997), International Investment: Towards the Year 2001. United Nations, New York.

ODI (1997), "Foreign Direct Investment Flows to Low-Income Countries: A Review of the Evidence." http://www.odi.org.uk/publications/briefing/3_97.html.

OECD. (1996), Trade, Employment and Labour Standards: A Study of Core Workers’ Rights and International Trade. Paris: OECD.

Tsai, P. (1994), "Determinants of Foreign Direct Investment and its Impact on Economic Growth." Journal of Economic Development, 19(1), pp. 137-163.

Velde, D.W, and Morrissey (2004), “Foreign Direct Investment, Skills and Wage Inequality in East Asia” in Journal of the Asia Pacific Economy, Vol. 9, No. 3, pp. 348-369(22).