Φωτεινή Μαστρογιάννη & Τζανής Γκούσκος Take the money & run 17/9/2016

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, Καθηγήτρια MBA

Η νεότητα τέρπει ωστόσο το γήρας είναι η πραγματικότητα και είναι γεγονός ότι η Ελλάδα γηράσκει. Το 2015, ο πληθυσμός στην Ελλάδα που ήταν μεγαλύτερος των 60 ετών ανέρχονταν σε 27% και προβλέπεται να φθάσει το 33,2% το 2030 και το 40,8% το 2050, σύμφωνα με στοιχεία του Global AgeWatch Index 2015 (πιθανόν αυτά τα ποσοστά να μην συμπεριλαμβάνουν τους μετανάστες).

Το φαινόμενο της γήρανσης του πληθυσμού δεν είναι όμως αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας αλλά όλου του πλανήτη.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό όμως είναι αυτό που βιώνουν οι ηλικιωμένοι στην Ελλάδα. Η Ελλάδα χτυπημένη από την οικονομική κρίση, μειώνει διαρκώς τις συντάξεις ενώ το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που οι ηλικιωμένοι είναι το τμήμα του πληθυσμού που τη χρειάζεται περισσότερο, αυξάνεται διαρκώς, οι κοινωνικές υπηρεσίες ήταν πάντα σχεδόν ανύπαρκτες ειδικότερα εάν συγκριθούν με αυτές των Σκανδιναβικών χωρών γιατί το κράτος μεταβίβαζε τις υπηρεσίες αυτές στην οικογένεια του ηλικιωμένου δηλαδή τα παιδιά αναλάμβαναν τη φροντίδα των γονέων ελλείψει δομών. Αυτά όμως πλέον καταρρέουν με την κρίση γιατί τα παιδιά πλέον δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συντηρούν και τους γονείς.

Επιπλέον, λόγω της κρίσης, ο βαθμός ανεργίας στην ηλικία 50-62 ετών είναι ιδιαίτερα υψηλός. Στην Ελλάδα μόνο το 35% των ηλικιωμένων εργάζονται σε σύγκριση με τη Νορβηγία όπου το 70% των ανθρώπων ηλικίας 55-64 χρονών εργάζονται.

Η Ελλάδα επίσης καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις όσον αφορά την εκπαιδευτική εξέλιξη των ηλικιωμένων.

Σημασία όμως δεν έχει μόνο το ποσοστό των ηλικιωμένων σε έναν πληθυσμό αλλά και η ποιότητα ζωής που μπορεί να απολαμβάνει. Η Ιαπωνία που είναι κι αυτή μία άκρως ηλικιωμένη χώρα έχει και το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής για τους ηλικιωμένους. Στη χώρα αυτή οι άνθρωποι ηλικίας 60 ετών προβλέπεται να ζήσουν άλλα 26 χρόνια ενώ στο Αφγανιστάν τα άτομα της ίδιας ηλικίας προβλέπεται να ζήσουν μόνο άλλα 16 χρόνια.

Η επιτυχία της Ιαπωνίας οφείλεται στο γεγονός ότι ήδη από τη δεκαετία του 1960, η χώρα έχει εφαρμόσει σύστημα συνταξιοδότησης και  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, ένα σύστημα αναδιανομής του πλούτου και προοδευτικής φορολογίας αλλά και έχει επιτύχει χαμηλούς βαθμούς ανεργίας. 

Το χάσμα  της φτώχειας μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών όσον αφορά και τους ηλικιωμένους διευρύνεται συνεχώς. Ενδιαφέρον όμως είναι και το χάσμα μεταξύ δύο ηλικιακών ομάδων αυτών που είναι 66-75 ετών όπου το ποσοστό φτώχειας ανέρχεται σε 10% ενώ αντίστοιχα για τους άνω των 76 ετών ανέρχεται σε 13%. Όσο πιο ηλικιωμένος είναι κάποιος, λοιπόν, τόσο περισσότερο τιμωρείται με χειρότερη ποιότητα ζωής.

Εντυπωσιακό είναι ότι το χάσμα αυτό είναι ιδιαίτερα διευρυμένο σε δύο πολύ ανεπτυγμένες χώρες όπως είναι η Ελβετία και οι ΗΠΑ όπου διαπιστώνεται ότι η οικονομική τους ευμάρεια δεν είναι για όλους και σίγουρα όχι για τους ηλικιωμένους. Επιπλέον στις ΗΠΑ, το 13,4% των ενηλίκων  ηλικίας 50-64 χρόνων δεν είναι ασφαλισμένοι και η έλλειψη ασφάλειας εμποδίζει τη λήψη οικονομικών ιατρικών υπηρεσιών.

Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα, τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν ως στόχο τους ηλικιωμένους (οι ηλικιωμένες γυναίκες είναι σε χειρότερη κατάσταση από τους άντρες) οι οποίοι θεωρούνται γηραιά άλογα που πρέπει να εξοντωθούν. Ποια είναι η διαφορά αυτής της αντίληψης για την οικονομία και την κοινωνία από τον φασισμό που όπως περιγράφει ο καθηγητής Ηλίας Θερμός (2013: 92) στο βιβλίο του «η Γερμανική ηγεμονία»  στηρίζεται στην αρχή ότι «η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι ανέφικτη και ανεπιθύμητη γιατί υπονομεύει τη δυνατότητα των ισχυρών να επιβιώσουν και προστατεύει τους ανίσχυρους, που πρέπει να πεθάνουν».;

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

Global AgeWatch Index 2015 

Θερμός, Η. 2013. Η Γερμανική Ηγεμονία. Ψευδαισθήσεις και Πραγματικότητα. Αθήνα: Καστανιώτης.

ΠΑΓΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, Καθ. ΜΒΑ

«Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις – είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους – μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προεκάλεσαν»

Ν. Σταύρου , καθ. Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ, «η αποδόμηση των εθνών», Ελευθεροτυπία 18/7/2009.

Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι ο φόβος είναι το ισχυρότερο συναίσθημα. Οι μάρκετερ στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν τον φόβο για την προώθηση κυρίως ιδεών. Για παράδειγμα, έδειχναν σκηνές τροχαίου δυστυχήματος με σκοπό να αποτρέψουν την κατανάλωση αλκοόλ πριν την οδήγηση.

Στη συνέχεια άρχισαν να χρησιμοποιούν τον φόβο με πρόφαση την προώθηση ιδεών αλλά στην ουσία επιδίωκαν τη δημιουργία «ντόρου» για το όνομα της επιχείρησης και του προϊόντος. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τις σοκαριστικές διαφημίσεις της Benetton που παρουσίαζαν έναν ασθενή με AIDS, έναν έγχρωμο με ακρωτηριασμένο χέρι κοκ. Η εταιρεία αυτή εισήγαγε τη διαφήμιση του Σοκ με στόχο την προσέλκυση της προσοχής του θεατή και με απώτερο στόχο την πώληση του προϊόντος. Τα κατάφερε δε όχι μόνο με τη διαφήμιση per se αλλά και με την αναπαραγωγή του θέματος και τις συζητήσεις που προκλήθηκαν στη συνέχεια γι’αυτές.

Συμπέρασμα = η αναπαραγωγή ειδήσεων που έχουν προκληθεί με σκοπό τη διασπορά του φόβου, μεγιστοποιούν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα από τον αποστολέα ήτοι την πρόκληση ακόμα μεγαλύτερου φόβου. 

Σιγά σιγά ο φόβος κυριάρχησε στις διαφημίσεις. Οι μάρκετερ θεωρούν ότι η χρήση του σεξ στη διαφήμιση είναι πλέον αναποτελεσματική και ξεπερασμένη ενώ ο φόβος είναι αποτελεσματικότερος. Δημιουργούν φόβο στη διαφήμιση και προωθούν το προϊόν τους ως τη μόνη λύση που θα λυτρώσει τον άνθρωπο από τον συγκεκριμένο φόβο.

Στην πολιτική πλέον ο φόβος χρησιμοποιείται κατά κόρον, όπως έχω αναφέρει, και σε προηγούμενο άρθρο. Ο λόγος είναι ότι πλέον κυρίαρχο λόγο στην πολιτική δεν έχουν πλέον οι ιδέες αλλά η επικοινωνία. Η πολιτική πλέον θεωρείται προϊόν και ως τέτοιο χρησιμοποιεί τις ανάλογες μεθόδους προώθησης όπου μία από αυτές είναι και ο φόβος. Στην πατρίδα μας η χρήση του φόβου χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα μέσα μαζικής τρομοκράτησης – τηλεόραση, ραδιόφωνο, συγκεκριμένα μπλογκς, τρολς του διαδικτύου κοκ.

Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι αυτό γίνεται με βάση μία από τις θεωρίες της σχιζοφρένειας που είναι αυτή του Bateson (1956) – η θεωρία του διπλού δεσμού. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το άτομο δέχεται αντιφατικά μηνύματα από ένα άλλο άτομο. Κατ’αυτό τον τρόπο δημιουργείται μία εσωτερική σύγκρουση όπου πλέον αναπτύσσονται συμπτώματα σχιζοφρένειας προκειμένου το άτομο να μπορέσει να δραπετεύσει από αυτό τον διπλό δεσμό. 

Στη χώρα μας αυτό γίνεται, φερ’ειπείν, με τις προτάσεις μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ τα οποία εμφανίζονται ναι μεν ως σκληρά αλλά πρέπει να γίνουν για το «καλό μας».

Η «λύση» των μέτρων αυτών εμφανίζεται ως μονόδρομος γιατί οποιαδήποτε άλλη λύση θα δημιουργήσει "καταστροφή".

Δημιουργείται λοιπόν αυτή η σύγχυση στον κόσμο – η σύγχυση του τύπου η λύση  μπορεί να είναι η καταστροφή μου αλλά είναι απαραίτητη – για το καλό μου πάντα!

Αποτέλεσμα αυτού; Μάζες απογοητευμένων και απομονωμένων πολιτών, ανθρώπων χωρίς όνειρα, παραιτημένων.

Η λύση, όπως έχω ξανατονίσει σε άλλα σχετικά άρθρα μου, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και σίγουρα της παύσης αναπαραγωγής από τον απλό κόσμο των μηνυμάτων και ειδήσεων φόβου που διαρκώς εκπέμπονται από τα ΜΜΕ. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, θα είναι και η  πρώτη προσπάθεια πνευματικής απελευθέρωσης των ανθρώπων από το καθεστώς διαρκούς φόβου.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Ευαγγελάτος Γ. Η ψυχολογία του φόβου – οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις του.

Dahl, D.W., Frankenberger, K.D., Manchanda, R.V., 2003. Does it pay to shock? Reactions to Shocking and Nonshocking Advertising Content among University Students. Journal of Advertising Research. September 2003, 268-280.

Gibney, P. 2006. The Double Bind Theory: Still Crazy –Making After All These Years. Διαθέσιμο στον Παγκόσμιο Ιστό:

<http://www.psychotherapy.com.au/fileadmin/site_files/pdfs/TheDoubleBindTheory.pdf>

Kubacka, N. 2012. THERE ARE NO SHOCKING PICTURES, ONLY SHOCKING REALITY. – OLIVIERO TOSCANI The power and role of Benetton’s shockvertising. Διαθέσιμο στον Παγκόσμιο Ιστό: https://www.theseus.fi/bitstream/handle/10024/48098/Kubacka_Natalia.pdf.

Peretti, J. 2014. SUVs, handwash and FOMO: how the advertising industry embraced fear.Διαθέσιμο στον Παγκόσμιο Ιστό:https://www.theguardian.com/media/2014/jul/06/how-advertising-industry-concept-fear

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ

Η σημερινή κοινωνία προσομοιάζει με αυτή που με εφιαλτικό τρόπο περιέγραψε ο Τζωρτζ Οργουελ στο βιβλίο του «1984».Οι στρατιές ανέργων αυξάνονται και παράλληλα αυξάνεται ο τρόπος ελέγχου των μαζών, εργαζόμενων και μη.

Αναπτύσσονται καινούριοι κλάδοι επιστημών όπως είναι οι νευροεπιστήμες με απώτερο στόχο την χειραγώγηση. Η επιστήμη των οικονομικών μετατρέπεται σε επιστήμη της κοινωνικής μηχανικής.

 Τα νευροοικονομικά  (συνδυασμός οικονομίας, ψυχολογίας, βιολογίας και νευρολογίας)  μελετούν το πώς ο άνθρωπος λαμβάνει αποφάσεις και κατά συνέπεια, θα προσθέταμε, πως μπορεί να επηρεαστεί στο να λαμβάνει συγκεκριμένες αποφάσεις.

Στο μάθημα των νευροοικονομικών του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, ο καθηγητής Βασίλι Κλουτσάρεφ ανέφερε ότι τα επίπεδα πλάσματος της οξυτοκίνης σχετίζονται με τη θερμή σχέση που μπορεί κάποιος να έχει με τον σύντροφό του, τα κενά στις κοινωνικές σχέσεις, τη σεξουαλική αντίδραση κάποιου στο άλλο φύλο και την αξιοπιστία των οικονομικών αποφάσεων (!).

Άλλες έρευνες που έχουν γίνει στην Ιαπωνία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσοι άνθρωποι έχουν  χαμηλά επίπεδα της ορμόνης κορτιζόλη είναι πιο δεκτικοί στο να αποδεχθούν χαμηλότερο εισόδημα σε σχέση με αυτούς που έχουν υψηλότερο επίπεδο της συγκεκριμένης ορμόνης.

Συνεπώς δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει εάν κάποια στιγμή θα υπάρχει βιολογική μέτρηση των επιπέδων των παραπάνω ορμονών ως προαπαιτούμενο για να καταλάβει κάποιος μία θέση εργασίας, θέσεις που θα γίνονται όλο και πιο σπάνιες λόγω της χρήσης ρομπότ.

Η χειραγώγηση και ο έλεγχος γίνονται με διάφορους τρόπους. Στην επαρχία Σενζέν της Κίνας, 6.000.000 εργαζόμενοι παρακολουθούνται καθημερινά από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, όπου και εάν πάνε, και τα στοιχεία τους συγκεντρώνονται σε μία βάση δεδομένων που έφτιαξε ο Αμερικανικός στρατός. Στόχος από τη συγκέντρωση των στοιχείων είναι ο έλεγχος της συμπεριφοράς και του χαρακτήρα των εργαζόμενων. Δημιουργούνται συμπεριφοριστικά κίνητρα και ποινές απομάκρυνσης των εργαζόμενων που δεν ταιριάζουν με τα επιθυμητά πρότυπα και οι παραμένοντες ωθούνται να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που επιθυμεί η εξουσία.

Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι ότι οι λαοί πρέπει να καθοδηγούνται στο να παίρνουν τις «σωστές αποφάσεις» (!) Ακόμα και τα επιδόματα πρόνοιας, σε πολλές περιπτώσεις, δίνονται μόνο εάν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με «υπεύθυνο» τρόπο. 

Για παράδειγμα, στην Ινδία, γυναίκες που είναι άπορες λαμβάνουν κάποια χρήματα όταν το πρώτο τους παιδί ενηλικιωθεί υπό την προϋπόθεση ότι έχουν υποβληθεί σε στείρωση μετά τη γέννα του δεύτερου παιδιού τους.

Ο έλεγχος γίνεται και μέσα από τα κοινωνικά μέσα όπου συγκεντρώνονται προσωπικές πληροφορίες και παρακολουθείται το κάθε άτομο. Η χειραγώγηση δε ενεργοποιείται από το σχολείο όπου προωθούνται προγράμματα εκπαίδευσης χωρίς την φυσική παρουσία δασκάλου και άμεσου ελέγχου του μαθητή μέσω της κάμερας του Η/Υ.

Όλα τα παραπάνω είναι απότοκα της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου λειτουργίας της οικονομίας. Σύμφωνα με αυτά, ο άνθρωπος δεν έχει καμία ταυτότητα (εθνική κτλ.) παρά υπάρχει μόνο για να καταναλώνει και να δουλεύει (όχι εργάζεται) για να επιβιώσει για να καταναλώσει.

Η πολιτική εξουσία έχει αποτύχει (ή μήπως δεν θέλει;) να καταπολεμήσει αυτό το φαινόμενο. Ακόμα και τα κόμματα της αριστεράς που θεωρητικά ενδιαφέρονται για την κοινωνία και τον άνθρωπο έχουν ενστερνισθεί το νεοφιλελευθερισμό και την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης και ορισμένες φορές έχουν καταστεί και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές τους.

Υπάρχει λύση; Πιθανόν ναι. Η συλλογικότητα των ανθρώπων είναι αυτό που μπορεί να διαταράξει το παραπάνω σύστημα και η συλλογικότητα είναι αυτή που ενοχλεί γι’αυτό και η προώθηση μέσων όπως είναι τα κοινωνικά, η τηλεόραση, η ηλεκτρονική αλληλογραφία κτλ που αποξενώνουν, αποχαυνώνουν και εμποδίζουν την φυσική επαφή του ενός ανθρώπου με τον άλλο.   

Θα μπορέσει ο άνθρωπος να ξαναγίνει ον κοινωνικό και να καταρρίψει αυτό το σύστημα ή τελικά το σύστημα θα τον συντρίψει και θα οδηγηθούμε σε ακόμα πιο εφιαλτικές καταστάσεις; Μένει να το δούμε.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Βασίλι Κλουτσάρεφ, Σημειώσεις μαθήματος νευροοικονομικών. National Research University - Higher School of Economics, Μόσχα.
Guy Standing, The Precariat.The New Dangerous Class. Εκδ. Bloomsbury.

Συνέντευξη στον Πέτρο Ιωάννου - Σπορ News Λάρισας 90,1

Σόρος και η επέμβασή του στην Ελλάδα ή τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι – Μέρος Ι

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πρόσφατα διέρρευσαν έγγραφα του δισεκατομμυριούχου χρηματιστή και υπέρμαχου της Νέας Τάξης Πραγμάτων - Τζωρτζ Σόρος.  Ο Τζωρτζ Σόρος δεν έχει περιοριστεί μόνο στις χρηματιστηριακές συναλλαγές αλλά οι δραστηριότητές του εκτείνονται και στο πολιτικό αλλά και πολιτισμικό φάσμα όπου μέσω κυρίως της Open Society προσπαθεί να παραποιήσει την ιστορία των λαών και να αλλοιώσει τον πολιτισμό τους με συγκεκριμένο σκοπό που δεν είναι άλλος παρά η εξυπηρέτηση των παγκοσμιοποιητικών στόχων.

Εάν και έχουν γραφτεί πολλά για την επέμβασή του στην Ελλάδα είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε συγκεκριμένα έγγραφα και ονόματα που δίνουν πληροφορίες (συντονίζουν;) τις εκστρατείες που χρηματοδοτεί.

Από τα έγγραφα που έχουμε δει να κυκλοφορούν, εάν και αναμένονται ακόμα περισσότερα, είδαμε κάποιες «ενδιαφέρουσες» παρεμβάσεις στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα η εκστρατεία «Don’t Masturhate», ελεύθερη απόδοση της οποίας είναι η παρακάτω.

«H εκστρατεία σκοπεύει να ενημερώσει, να εκθέσει και να γελοιοποιήσει τον λόγο που εκφράζει μίσος στο Διαδίκτυο με στόχο τη δημιουργία ενός κινήματος που θα αντιμετωπίσει την εισροή δημόσιων και ανώνυμων σχολίων μίσους. Η επιλογή αυτής της αμφιλεγόμενης λέξης (σημ. Don’t Masturhate μπορεί να αποδοθεί ελεύθερα ως μην αυνανίζεστε με μίσος!) και οι συνεκδοχές της αποτελεί συνειδητή επιλογή γιατί πρέπει να είναι ευκολομνημόνευτη. Η διαδικτυακή εκστρατεία εστιάζει στον εντοπισμό ρητορικής μίσους στο διαδίκτυο και στην αντιμετώπισή του με συγκεκριμένα μηνύματα καθώς και από μία αντίστοιχη εκστρατεία προβολής η οποία θα συμπληρώνεται από εργαστήρια δημιουργίας ικανοτήτων στα οποία θα συμμετέχουν ακτιβιστές, αντιπρόσωποι ΜΚΟ καθώς και δημιουργία ικανοτήτων για νέους που θα επεμβαίνουν στο πεδίο της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Οι εκτός διαδικτύου δραστηριότητες θα περιλαμβάνουν δημόσιες συζητήσεις και περιφερειακές συζητήσεις σε σχετικά θέματα». 

Το κόστος αυτής της εκστρατείας ήταν $44.754,49.

Συνεπώς, ο Σόρος έχει συντονίσει επιθετική διαδικτυακή (και όχι) μόνο δραστηριότητα σε θέματα που αυτός θεωρεί ρητορική μίσους επεμβαίνοντας άμεσα με τη χρήση, χρηματιζόμενων από αυτόν, ΜΚΟ ακόμα και νέων. Στα κοινωνικά μέσα έχουμε δει άπειρες φορές την άμεση και επιθετική επέμβαση διάφορων τρολς σε οτιδήποτε αυτοί θεωρούν ότι είναι εναντίον των μεταναστών σχολιάζοντας με αρνητικό και υβριστικό τρόπο οποιαδήποτε αντίδραση σημειώνεται από τους απλούς Έλληνες χαρακτηρίζοντάς τους από βλάκες έως ρατσιστές και φασίστες (!). Κάποια δε από αυτά τα τρολς έχουν και ξενικά ονόματα λατινοαμερικανικής προέλευσης (!).  Είναι προφανές ότι με την αποκάλυψη της παραπάνω εκστρατείας ότι πολλά από αυτά τα τρολς πρέπει να χρηματίζονται από τον Τζωρτζ Σόρος.

Η δημοσιογράφος Claire Bernish αναφέρεται επίσης στον πολιτικό ρόλο του παγκοσμιοποιητή Σόρος. Η Bernish συγκεκριμένα λέει για τα έγγραφα που διέρρευσαν για το “Ukraine Media Project” άλλη μία εκστρατεία που χρηματοδότησε και δημιούργησε ο Σόρος. Οι συγγραφείς του εγγράφου που διέρρευσε για το Ukraine Media Project παραδέχτηκαν «ότι τα σχέδιά τους για την Ουκρανία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως φασιστικά και γι’αυτό, όπως έγραψαν, προσπάθησαν να καταπραΰνουν τις πιθανές αντιδράσεις προσφέροντας σε επιλεγμένους δημοσιογράφους από 5 χώρες – στόχος (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα) ταξίδια μακρόχρονης παραμονής στην Ουκρανία. Οι συγγραφείς του κειμένου αποφάσισαν ότι αντί να υπαγορεύουν απευθείας στους επιλεγμένους δημοσιογράφους το κείμενο, θα ασκούσαν βέτο στις ιστορίες που αυτοί θα έκριναν ως αντιπαραγωγικές».

Παρατηρούμε λοιπόν ένα ευρύτατο δίκτυο με στόχο τη μαζική παραπληροφόρηση και χειραγώγηση το οποίο εκτείνεται από πληρωμένους δημοσιογράφους, ακτιβιστές, ΜΚΟ, νέους που λειτουργούν ως τρολς αλλά και βουλευτές.

Οφείλουμε λοιπόν ως άτομα να είμαστε ιδιαίτερα δύσπιστοι στις φανατικές εκδηλώσεις ορισμένων που προβάλλονται ως υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων (αλλά όχι των δικαιωμάτων των λαών) και να παρακολουθήσουμε όλη την πορεία αυτής της ιστορίας που θα ξετυλίγεται σιγά σιγά με την αποκάλυψη περισσότερων εγγράφων.

Αναφορές

http://nea.allnewz.gr/?p=33373

 http://www.defenddemocracy.press/soros-hack-exposes-plot-behind-refugee-crisis-media-control-cash-social-justice/

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/08/blog-post_148.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook