Οικονομικό Σπουδαστήρι

Οικονομικό Σπουδαστήρι
Γι'Αυτούς που Θέλουν Εξειδίκευση

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Σαράντος Καργάκος – Να σχηματίσουμε ένα μέλλον ελληνικό και όχι με τα παραμύθια της πολυπολιτισμικότητας


Στην εκπομπή Take the money & run προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη ήταν ο γνωστός ιστορικός και συγγραφέας κος Σαράντος Καργάκος.



Σύμφωνα με τον κο Καργάκο τα σφάλματα του παρόντος δεν θα πρέπει να επιρρίπτονται σε σφάλματα του παρελθόντος τα οποία είχαν γίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και κάτω από αδήριτες ανάγκες. Τα δάνεια που είχε πάρει το νέο ελληνικό κράτος ήταν ληστρικά αλλά ήταν αναγκαία για την αντιμετώπιση των δυσχερών συνθηκών που αντιμετώπιζε η Επανάσταση.
Με τη σωστή εκλογή του Καποδίστρια, πετύχαμε μία διπλωματική και στρατιωτική μάχη και την απελευθέρωση της Ρούμελης.Η «απροσδόκητη» δολοφονία του Καποδίστρια δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση του έργου του. Από εκεί περάσαμε σε μια άλλη φάση ανωμαλίας και οι Μεγάλες Δυνάμεις μας έστειλαν ως βασιλιά τον Οθωνα. Στα χρόνια της βασιλείας του η περιορισμένη σε έκταση Ελλάδα αρχίζει να διαμορφώνεται σε ένα κράτος, να παίρνει μία μορφή η πρωτεύουσα με κτίρια που μέχρι σήμερα παραμένουν κοσμήματα.

Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν την Επανάσταση δεν είχαν τίτλους σπουδών, οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι, άνθρωποι τραχείς αλλά μέσα στον αγώνα μερικοί από αυτούς έγιναν και άγιοι. Ωστόσο, η πολιτική μάζα που διαμορφώθηκε εκείνη την εποχή δεν ήταν αξιοκαταφρόνητη διότι αμέσως κινηθήκαμε να οργανωθούμε σε πολιτικό, δημοκρατικό και φιλελεύθερο κράτος.

Το Α’ Ελληνικό Σύνταγμα της Επιδαύρου, το οποίο ψηφίστηκε την 1/1/1822 ήταν το δημοκρατικότερο Σύνταγμα που υπήρχε τότε στην Ευρώπη. Σύμφωνα με αυτό η εξουσία απορρέει από το λαό και έχουμε μία δημοκρατική αντίληψη που δεν υπήρχε σε κανένα άλλο κράτος εκείνη την εποχή. Είναι συγκινητικό να διαβάζει κανείς στο Α’ Σύνταγμα ότι στην ελληνική επικράτεια ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται άνθρωπος, ότι απαγορεύονται τα βασανιστήρια, απαγορεύεται η δήμευση περιουσιών κλπ. Εκείνη την εποχή ούτε στη Γαλλία είχε καταργηθεί η δουλειά, ούτε στη Ρωσία ούτε στις ΗΠΑ.Το Γ’ Σύνταγμα, το Σύνταγμα της Τροιζήνας, ήταν το πιο δημοκρατικό Σύνταγμα το οποία είχε ψηφισθεί εκείνα τα χρόνια.

Την ιστορία δεν την μαθαίνουμε για να γνωρίζουμε το παρελθόν, τη μελετάμε για να γνωρίζουμε το μέλλον. Το κακό είναι ότι για τους Έλληνες ισχύει αυτό που είπε ο Έγελος: «η ιστορία το μόνο που διδάσκει είναι ότι δεν διδάσκει τίποτα». Μόνο εμείς οι Έλληνες ενώ έχουμε γράψει τόσο λαμπρή ιστορία, δεν διδασκόμεθα από τα παθήματα του παρελθόντος, επαναλαμβάνουμε τα λάθη και δεν επαναλαμβάνουμε τις μεγάλες πράξεις του παρελθόντος. Οσάκις, όμως, υπήρξε μία εμπνευσμένη ηγεσία και υπήρξε ομοψυχία πραγματοποιήθηκαν στρατιωτική και πολιτικά θαύματα.


Το 1940-41 και το έπος της Αντίστασης δείχνουν ότι μέσα μας υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες μας επιτρέπουν να έχουμε αξιόλογη παρουσία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά δυστυχώς εκείνο το οποίο κυριαρχεί περισσότερο μέσα μας είναι το πνεύμα της διχόνοιας.

Μέσα στο πλαίσιο της αγωγής, αναπτύσσεται ένα είδος φθόνου στους Έλληνες. Δεν υπάρχει άμιλλα αλλά κοιτάμε το ποιος θα ρίξει τον άλλο. Χαρακτηριστική είναι η σημερινή πολιτική κατάσταση. Μόνο στη δική μας εποχή, οι πολιτικοί μπαίνουν στον πολιτικό στίβο φτωχότεροι και φεύγουν πλουσιότεροι. Δεν έχουμε πολιτικό πολιτισμό στην πατρίδα μας, η πολιτική ζωή βρίσκεται σε σήψη, κάτι που επιβάλλει αλλαγή νοοτροπίας όχι μόνο των πολιτικών αλλά και των απλών πολιτών. Υπήρξαμε αγνώμονες προς τους ανθρώπους που δημιούργησαν αυτό το κράτος.

Η Ευρώπη, από την άλλη, δεν μας προσέφερε εκείνο το οποίο είχε υποσχεθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δηλαδή ότι θα διασφαλίσει τα σύνορά μας. Η απόδειξη είναι και το περιστατικό των Ιμίων αλλά και τα τραγικά περιστατικά του παρόντος.

Η Γερμανία, στα χρόνια της Κατοχής, είχε σχηματίσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα περισσότερα από αυτά ήταν σε ξένες χώρες, το Αουσβιτς ήταν στην Πολωνία. Τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με ευθύνη της Γερμανίας, θα γίνουν στην Ελλάδα. Μετά από λίγο καιρό, ο διεθνής τύπος θα μιλά για Νταχάου της Ελλάδας ωσάν να είμαστε εμείς αυτοί που δημιούργησαν τη θλιβερή αυτή κατάσταση.

Φέτος ο τουρισμός θα πληγεί απελπιστικά και μπορεί να έχουμε μετάδοση ασθενειών. Όλη αυτή η «εισβολή» στην Ευρώπη θα δημιουργήσει φοβία και ο φόβος είναι φασισμός. Η Ευρώπη ενδέχεται να οδηγηθεί σε πολιτική ανάλογη του Μουσολίνι, του Φράνκο και του Χίτλερ.

Η Ελλάδα ήταν πάντα μία ανοικτή αγκαλιά αλλά δεν μπορεί να σηκώσει τόσο φορτίο. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να συντηρήσει το δικό της πληθυσμό , θα συντηρήσει έναν άλλο πληθυσμού που δεν ξέρουμε ούτε ποια είναι η τροφική του δίαιτα; Από την άλλη, πολλοί έρχονται με ασαφή έγγραφα, δεν ξέρουμε ποιοι είναι Σιίτες και ποιοι Σουνίτες κτλ. Το μίσος μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών είναι τόσο απύθμενο όσο δεν φανταζόμαστε. Θα έχουμε στρατόπεδο για Σιίτες και στρατόπεδο για Σουνίτες;

Υπάρχει ενδεχόμενο να γίνει τρομοκρατική ενέργεια στην Ελλάδα προκειμένου να εκβιασθεί η Ευρώπη και να δεχθεί τους μετανάστες. Αυτό μπορεί να γίνει κατά την έναρξη της τουριστικής περιόδου οπότε κόβεται το τουριστικό ρεύμα.

Πέρα από αυτά, έχουμε και μία αλλοίωση της παραδοσιακής μας ζωής. Για να μπορέσουμε, όπως ισχυρίζονται μερικοί, να είμαστε πολυπολιτισμικοί, θα πρέπει να αφαιρέσουμε διάφορα στοιχεία της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Μερικοί λένε να βγάλουμε τις εικόνες από τα σχολεία μας, όχι μόνο τις εικόνες της Παναγίας και του Χριστού αλλά και τις εικόνες των αγωνιστών του 21 διότι οι μετανάστες έχουν έρθει από διάφορες χώρες με τις οποίες βρισκόμασταν στο παρελθόν σε αντιπαράθεση. Πρέπει, κατ’αυτούς, να αλλάξουμε την ιστορία μας, τη λογοτεχνία μας και τελικά να διαμορφώσουμε ένα νέο είδος κοσμοπολίτικού πολιτισμού. Είναι παραμύθια της Χαλιμάς αυτά που λέγονται περί πολυπολιτισμικότητας. Σε κανένα κράτος της Ευρώπης δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη συνεχίζουν τη δική τους πολιτιστική παράδοση. Πώς θα το κάνουμε εμείς που έχουμε τη μεγαλύτερη πολιτιστική παράδοση; Θα την απεμπολήσουμε; Μα αυτός είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μας.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός μίλησε με τρόπο ωμό και δυναμικό, είπε δεν μπορούνε να επιτρέψουν να εκμουσουλμανισθεί η Ευρώπη.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να στείλει τους μετανάστες στα κρεματόρια, αυτό μπορεί να το κάνει η Γερμανία που έχει σχετική παράδοση, η Γαλλία που ξέρει από σφαγές στην Αλγερία, το Βέλγιο που εξόντωσε το καλύτερο στοιχείο του Κονγκό.Όλοι αυτοί έχουν τεράστιες ευθύνες απέναντι σε αυτούς τους λαούς, τους οποίους δεν αναταράξαμε εμείς οι Έλληνες αλλά οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι.

Ο κος Καργάκος διαβλέπει ένα σατανικό σχέδιο. Οι ευρωπαϊκοί οικονομικοί κολοσσοί, μην αποκλείοντας και τους αμερικανικούς, βλέποντας τις εργατικές κατακτήσεις, άρχισαν να μεταφέρουν ένα μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας στην Ασία και στην Αφρική. Έτσι άρχισε να πέφτει το βιοτικό επίπεδο της Ευρώπης. Οι επιχειρήσεις θέλουν φτηνά εργατικά χέρια χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα και έτσι άρχισε η ανατροπή του Καντάφι και ο βομβαρδισμός της Λιβύης.

Οι Ευρωπαίοι δεν μελέτησαν, ούτε την περίπτωση της Συρίας. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μία βαθύτατη θρησκευτικότητα που τους οδηγεί στο φανατισμό. Έτσι, ξαφνικά, μέσα από αυτό το αντάρτικο, το οποίο υποστήριζαν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι, ξεπήδησε ο ISIS. Δημιουργείται το χαλιφάτο το οποίο είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που σχηματίστηκε για το ευρωπαϊκό μέλλον. Το χαλιφάτο δεν είναι κράτος, δεν έχει σύνορα, το χαλιφάτο είναι όπου είναι οι πιστοί του. Οι πιστοί πρέπει να υπακούουν απόλυτα στις εντολές του χαλίφη. Εάν ένας πιστός λάβει την εντολή να ανατιναχθεί, θα πρέπει να ανατιναχθεί και θα ανατιναχθεί σε κάποιο δημόσιο χώρο. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον ασφάλεια και έτσι θα εξαπλωθεί μία καχυποψία για το συνάνθρωπο. Όσον αφορά το θέμα ασφάλειας, ο κος Αβραμόπουλος είπε ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη υπάρχουν 5.000 τζιχαντιστές.5.000 άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν δεν αντιμετωπίζονται με τίποτα.

Η διάλυση της Ευρώπης είναι στα προσεχώς και θα περάσουμε στο μερκαντιλισμό γιατί το κάθε κράτος θα κοιτάζει να προστατεύσει τα δικά του οικονομικά συμφέροντα.
Η Ευρώπη χρειάζεται το πληθυσμιακό δυναμικό των μεταναστών αλλά τους θέλει χωρίς δικαιώματα και έτσι που κάποια στιγμή να μπορεί να τους διώξει.

Η Μαφία έχει αναλάβει τη διακίνηση των μαύρων από την Αφρική προς την Ευρώπη. Οι μαύροι δεν εξαπλώνονται σε όλη την Ιταλία αλλά μένουν στο νησί Λαμπεντούζα το οποίο είχε οχυρώσει ο Μουσολίνι, μένουν σε αυτά τα οχυρά όπου γίνεται μία επιλογή, οι πιο εύρωστοι προωθούνται σε διάφορες κατευθύνσεις. Τους περισσότερους παίρνει η Καμόρα. Έχουν όμως φροντίσει η Σικελία να είναι «καθαρή» από μετανάστες διότι θέλουν η Σικελία να γίνει τουριστικός μαγνήτης και έτσι όσοι δεν θα μπορούν να έρχονται στην Ελλάδα να κατευθύνονται προς τη Σικελία.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι και ιστορικά και γεωγραφικά αλλά και πολιτικά ακατάρτιστο. Τρέχουν πίσω από τα γεγονότα αντί να προηγούνται. Θα έπρεπε να είχαν προσφύγει στον ΟΗΕ για να αναλάβει κι αυτός την ευθύνη.

Θα πρέπει επίσης να μας προβληματίσει το γεγονός ότι οι σεΐχηδες δεν προωθούν τους ομόθρησκούς τους. Πιθανόν η Σαουδική Αραβία να χρηματοδοτεί τους δουλέμπορους να κατευθύνουν τον κόσμο προς την Ευρώπη γιατί εάν σημειώνονταν πληθυσμιακή αύξηση στη χώρα, υπήρχε πιθανότητα να ανατραπεί το βασιλικό καθεστώς.

Η Αιθιοπία, μία πάμπτωχη χώρα, δεν έχει ροές μεταναστών. Ο λόγος είναι γιατί οι Αιθίοπες είναι Χριστιανοί Κόπτες και αυτό που ενδιαφέρει κάποιους που βρίσκονται στο χώρο του ισλάμ δεν είναι να προωθηθεί χριστιανικό στοιχείο προς την Ευρώπη το οποίο μπορεί να ενσωματωθεί αλλά να υπάρχει μουσουλμανικό στοιχείο το οποίο δεν ενσωματώνεται με τίποτα όπως άλλωστε δεν έχει ενσωματωθεί τόσα χρόνια το μουσουλμανικό στοιχείο της Θράκης. Για τους μουσουλμάνους δεν ισχύει ο νόμος της πολιτείας, ισχύει ο νόμος του Κορανίου. Ο κόσμος αυτός δεν έπρεπε να αναταραχθεί με τον τρόπο που έκανε η αποικιοκρατία. Το ισλάμ ήταν μία παθητική θρησκεία, μετά την ευρωπαϊκή διείσδυση, αρχίζουν να αναπτύσσονται εθνικισμοί. Η Ευρώπη δημιούργησε τους πολέμους και όχι η Ελλάδα.

Πρέπει να αναζητήσουμε νέα πρόσωπα, νέα πολιτική. Να επιτρέψουμε στους άξιους να μπουν στον πολιτικό στίβο διότι υπάρχουν πολλοί σοβαροί, ικανοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι στην πατρίδα μας που τρέμουν να εισέλθουν στον χώρο της πολιτικής διότι φοβούνται μην χάσουν την αξιοπρέπειά τους.

Η Ελλάδα έχει περάσει σαράντα βαρβαρικά κύματα και πάντοτε κατόρθωσε να επιβιώνει, θα επιβιώσει και τώρα. Αρκεί να κρατήσουμε τις αξίες που μας στήριξαν στον παρελθόν για να σταθούμε άξιοι να αντιμετωπίσουμε το μέλλον. Να σχηματίσουμε ένα μέλλον ελληνικό και να αφήσουμε τα παραμύθια περί πολυπολιτισμικότητας.


Κλείνοντας ο κος Καργάκος ανέφερε ότι είναι αισιόδοξο που νέα παιδιά θέλουν να γνωρίσουν τον αρχαίο, τον μεσαιωνικό και τον νεότερο πολιτισμό. Θέλουν να γνωρίσουν τους παππούδες τους. Αυτή η λίγη ποιότητα αρκεί για να συνεχίσει αυτός ο τόπος την ιστορική του αποστολή. 

Φωτεινή Μαστρογιάννη & Σαράντος Καργάκος Take the money & run 26/3/2016

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ
Σε πολλές συζητήσεις ακούμε την έκφραση που θεωρείται πλέον κλισέ: «Χρειαζόμαστε έναν ηγέτη να μας σώσει».
Το θέμα της ηγεσίας αποτελεί αντικείμενο των οικονομικών σπουδών (μάνατζμεντ) και πιθανόν πολλοί να αντλήσουν κάποια απάντηση από τα παρακάτω στο γιατί δεν έχουμε ηγέτη ή μάλλον τι είδους  ηγέτη θα ήθελαν  οι Έλληνες.


Υπάρχουν παλαιότερες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες  ο ηγέτης γεννιέται ενώ οι πιο σύγχρονες υποστηρίζουν ότι η ηγεσία μπορεί να διδαχθεί. Σίγουρα όμως η κουλτούρα μίας χώρας επηρεάζει τη διαμόρφωση του ηγέτη και τα χαρακτηριστικά του.

Ο κοινωνικός ψυχολόγος Hofstede (1980) σε μία έρευνα που έκανε σε σαράντα χώρες διαπίστωσε ότι οι χώρες διαφοροποιούνται με βάση τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την αβεβαιότητα, την ανισότητα, τη σχέση του ατόμου με την ομάδα και το εάν το άτομο έχει γεννηθεί ως άνδρας ή γυναίκα. Οι τρόποι αυτοί διαμόρφωσαν τις πρώτες τέσσερις διαστάσεις της εθνικής κουλτούρας του Hofstede που είναι: η απόσταση δύναμης, η αποφυγή της αβεβαιότητας, ο ατομικισμός και η ανδροπρέπεια.

Η Ελλάδα στην έρευνα που έκανε ο Hofstede είχε υψηλό βαθμό (60) στην απόσταση δύναμης. Οι κοινωνίες που έχουν υψηλή απόσταση δύναμης έχουν ως χαρακτηριστικό τη λήψη αποφάσεων από μία κεντρική εξουσία, το στυλ διοίκησης είναι αυταρχικό και πατερναλιστικό (ζητούν έναν «πατέρα» θα λέγαμε σε απλά ελληνικά), έχουν πολλά ιεραρχικά επίπεδα, είναι κοινωνίες που δημιουργούν πολλούς προϊσταμένους και διευθυντές (δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελλάδα όλοι θέλουν να γίνουν διευθυντές και πρόεδροι και ότι μέσω αυτής δεν θέλουν να εργάζονται ούτε να αναλαμβάνουν ευθύνες). 
Επίσης οι κοινωνίες τέτοιου τύπου δέχονται ότι η εξουσία πρέπει να έχει ειδικά προνόμια (γι’αυτό και τα εξωφρενικά προνόμια των βουλευτών κτλ. τα οποία μόνο πρόσφατα με την οικονομική κρίση άρχισαν να συζητούνται από το ευρύ κοινό) και ότι η ανισότητα είναι κάτι που θεωρείται αναμενόμενο όπως και οι διαφορές ισχύος.

Η Ελλάδα σημείωσε το μεγαλύτερο βαθμό (112)  στις 40 χώρες που ερευνήθηκαν στην αποφυγή αβεβαιότητας. Αυτό σημαίνει ότι είναι μία κοινωνία συντηρητική που αποφεύγει το ρίσκο, γραφειοκρατική όπου οι προαγωγές είναι με βάση την ηλικία ή τα χρόνια προϋπηρεσίας. Οι κοινωνίες αυτές δεν ανέχονται τις αποκλίσεις από το συνηθισμένο, είναι συναινετικές δηλαδή επιδιώκουν τη μέση οδό και τη συναίνεση, ο σεβασμός προς την εξουσία είναι απαραίτητος και αρέσκονται στο προβλέψιμο, ως εκ τούτου η ανάγκη σχεδιασμού είναι απαραίτητη.

Η Ελλάδα είναι μία κοινωνία που δεν είναι ατομικιστική αλλά συλλογική. Τα μέλη των κοινωνιών αυτών συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες προκειμένου να υπάρχει κοινωνική αρμονία μεταξύ των μελών της ομάδας. Όσο και εάν αυτό φαίνεται παράξενο, τα μέλη των κοινωνιών αυτών σκέπτονται τις επιπτώσεις των πράξεών τους για το κοινωνικό σύνολο, μοιράζονται τους πόρους και θυσιάζουν το προσωπικό ενδιαφέρον για το συλλογικό. Αυτά είναι χαρακτηριστικά που θα βοηθήσουν τους Ελληνες, κατά τη γνώμη μου, να βγουν από την κρίση στο βαθμό που ο ατομικισμός των τελευταίων χρόνων δεν τους έχει διαβρώσει ολοσχερώς.
Δίνουν επίσης αξία και ιδιαίτερη σημασία στους στενούς κύκλους όπως είναι η οικογένεια και οι φίλοι, αυτοί δε οι κύκλοι επηρεάζουν τη ζωή του ατόμου σε μεγάλο βαθμό σπρώχνοντας το άτομο στη συμμόρφωση παρά στη διεκδίκηση οποιουδήποτε ατομικού δικαιώματος.
Οι στενοί αυτοί κύκλοι/ομάδες ενδιαφέρονται για την ευημερία των μελών τους και είναι αδιάφοροι ή και εχθρικοί για τα μέλη που δεν ανήκουν σε αυτό τον κύκλο. Εντός του κύκλου ή της ομάδας δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην αρμονία και στην ιεραρχία και υπάρχουν κανόνες στην ομάδα που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των μελών. 

Η Ελλάδα ανήκει επίσης στις ανδροπρεπείς κοινωνίες. Στις κοινωνίες αυτές οι ρόλοι είναι διακριτοί, οι άνδρες πρέπει να είναι σκληροί, με αυτοπεποίθηση και να εστιάζουν στην υλική επιτυχία. Οι κοινωνίες αυτές δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην καλοσύνη αλλά δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην αξία της δεξιοτεχνίας είτε αυτή αφορά την εργασία, τους ανθρώπους κτλ. Οι γυναίκες επιθυμούν να έχουν ένα σύζυγο που να είναι υγιής, ευκατάστατος και με κατανόηση ενώ σε μία σχέση επιθυμούν ένα σύντροφο που να έχει προσωπικότητα, να είναι έξυπνος, στοργικός και να έχει χιούμορ.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την έρευνα του Hofstede και σίγουρα κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, πολλά όμως από τα παραπάνω βασικά  χαρακτηριστικά έχουν παραμείνει τα ίδια. 

Εάν λοιπόν θελήσουμε να δημιουργήσουμε με βάση τα παραπάνω το προφίλ του Έλληνα ηγέτη (άνδρας γιατί ως αρσενική κοινωνία αποδέχεται ευκολότερα την αντρική μορφή για την ηγεσία αντί της γυναικείας), αυτού που θα ήταν αποδεκτός από την Ελληνική κοινωνία τότε θα λέγαμε ότι οι Έλληνες επιθυμούν ένα «πατέρα» που να είναι απόμακρος και να δείχνει με τον τρόπο ζωής του ότι είναι ηγέτης (δηλαδή να περιβάλλεται από σύμβολα εξουσίας). Θα πρέπει να είναι «νοικοκύρης» με την έννοια ότι θα πρέπει να σχεδιάζει προσεκτικά τις ενέργειές του, να επιβάλλεται στους συνεργάτες του και να επιδιώκει την επίτευξη αποτελεσμάτων. Τον θέλουμε σκληρό αλλά με κατανόηση σίγουρα όχι ιδιαίτερα καλό (άλλωστε ο χαρακτηρισμός κάποιου ως καλού σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις, στην κοινωνία μας, ότι κάποιος είναι χαζός). Θα πρέπει όμως να έχει κοινωνικές δεξιότητες, εξυπνάδα, άνεση, πλούτο (άλλος ένας από τους λόγους επικράτησης των πλούσιων γόνων στην ελληνική πολιτική σκηνή), χιούμορ χωρίς αυτό να τον κάνει να είναι το  «φιλαράκι».

Προς αναζήτηση λοιπόν του Έλληνα ηγέτη και προσοχή στις απομιμήσεις.

Βιβλιογραφία 

Hofstede, G. (1984) Culture’s Consequences: International Differences in Work-related Values, Thousand Oaks, CA: Sage.
Hofstede, G. (1993) ‘Cultural constraints in management theories’, The Academy of Management Executive 7(1): 81–94.
Hofstede, G. (1997) Cultures and Organizations: Software of the Mind, London: McGraw- Hill.

Hofstede, G. (n.d.) Values Survey Module 1994: Manual, University of Limburg: Institute for Research on Intercultural Cooperation