Δεν έχει απομείνει καμία αξιοπιστία στις ελίτ

 Μετάφραση από τα Αγγλικά: Φωτεινή Μαστρογιάννη

Μία συνέντευξη του βραβευμένου με το βραβείο Πούλιτζερ δημοσιογράφου Κρις Χέτζες (Chris Hedges) με τον Πρόεδρο του Διεθνούς Συμβουλίου Συντακτών του WSWS Ντέιβιντ Νορθ (David North).

Κρις Χέτζες

Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Truthdig στις 17 Σεπτεμβρίου, με τίτλο «Η σίγαση του Διαφωνούντα», ο Χέτζες  ανέφερε το κείμενο του WSWS για τη λογοκρισία που ασκεί η Google στις αριστερές ιστοσελίδες και προειδοποίησε για την ανάπτυξη «μαύρης λίστας, λογοκρισίας και συκοφαντίας των αντιφρονούντων ως πρακτόρων της Ρωσίας και  προμηθευτών «ψεύτικων ειδήσεων».

Ο Χέτζες έγραψε ότι «το Υπουργείο Δικαιοσύνης κάλεσε την RT America και τους «συνεργάτες» της - που μπορεί να είναι άνθρωποι σαν εμένα - να εγγραφούν στο νόμο περί εγγραφής ξένων πρακτόρων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κράτος γνωρίζει ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται να εγγραφούμε ως ξένοι πράκτορες, πράγμα που σημαίνει ότι θα εκδιωχθούμε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αυτό, θεωρώ, ότι είναι η πρόθεση».

Η συνέντευξη του Νορθ με τον Χέτζες ξεκίνησε με τη σημασία της αντι-Ρωσικής εκστρατείας στα ΜΜΕ.

Ντέιβιντ Νορθ

Ντέιβιντ Νορθ: Πώς ερμηνεύεις την εμμονή με τη Ρωσία και την ερμηνεία των εκλογών στο πλαίσιο της χειραγώγησης από τον Πούτιν;

Κρις Χέτζες:  Είναι τόσο γελοίο όσο τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν. Είναι ένας απολύτως ανυπόστατος ισχυρισμός που χρησιμοποιείται για τη διαιώνιση μιας πολύ τρομακτικής κατηγορίας  που είναι ότι όσοι επικρίνουν τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι πράκτορες της Ρωσίας.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι Ρώσοι επενδύουν χρόνο, ενέργεια και χρήματα στην προσπάθεια να επηρεάσουν τα γεγονότα στις Ηνωμένες Πολιτείες με τρόπους που θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους, όπως ακριβώς κάναμε και κάνουμε εμείς στη Ρωσία και σε  άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Επομένως δεν υποστηρίζω ότι δεν υπήρξε επιρροή, ούτε προσπάθεια επηρεασμού των γεγονότων.

Αλλά όλη η ιδέα ότι οι Ρώσοι έστρεψαν τις εκλογές υπέρ του Τράμπ είναι παράλογη. Βασίζεται στον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι η Ρωσία έδωσε τα ηλεκτρονικά μηνύματα του Ποντέστα στο WikiLeaks και η δημοσίευση αυτών των μηνυμάτων έστρεψε δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές της Κλίντον προς τον Τραμπ. Κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Είτε αυτό, είτε, σύμφωνα με τον διευθυντή της εθνικής μυστικής υπηρεσίας, η RT America, στην οποία έχω εκπομπή, υποστήριξε την ψήφο προς το Πράσινο Κόμμα.

Αυτή η εμμονή με τη Ρωσία είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται από την κυρίαρχη ελίτ και ειδικότερα από το Δημοκρατικό Κόμμα για να αποφύγει μια πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα: ότι η έλλειψη δημοφιλίας είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών τους που προκάλεσαν αποβιομηχάνιση και επίθεση εναντίον των εργαζομένων ανδρών και γυναικών και των έγχρωμων φτωχών.

Είναι αποτέλεσμα καταστροφικών εμπορικών συμφωνιών όπως η NAFTA, οι οποίες καταργούν τις καλές θέσεις εργασίας που προστατεύονται συνδικαλιστικά και τις στέλνουν σε μέρη όπως είναι το Μεξικό, όπου οι εργαζόμενοι δεν έχουν έξτρα  παροχές και πληρώνονται  3,00 δολάρια την ώρα. Είναι αποτέλεσμα της έκρηξης ενός συστήματος μαζικής φυλάκισης, που ξεκίνησε ο Μπιλ Κλίντον με το νομοσχέδιο για το έγκλημα του 1994, και τον τριπλασιασμό και τετραπλασιασμό των ποινών φυλάκισης. Είναι το αποτέλεσμα της περικοπής των βασικών δημόσιων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της πρόνοιας, που ο Κλίντον διέλυσε, των αποκρατικοποίησεων, των υποβαθμισμένων υποδομών, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων σχολείων, και του de facto φορολογικού μποϊκοταρίσματος από τις εταιρείες. Είναι το αποτέλεσμα της μετατροπής της χώρας σε ολιγαρχία. Η εθνικιστική εξέγερση από τα δεξιά και η αποτυχημένη εξέγερση στο Δημοκρατικό Κόμμα γίνονται κατανοητά όταν δείτε τι έχουν κάνει στη χώρα.

Οι αστυνομικές δυνάμεις μετατράπηκαν σε οιονεί στρατιωτικές οντότητες που τρομοκρατούν τις περιθωριακές κοινότητες, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον δικαιώματα και μπορούν να πυροβοληθούν ατιμώρητα, σκοτώνονται καθημερινά πάνω από τρεις άνθρωποι. Το κράτος πυροβολεί και φυλακίζει τους έγχρωμους φτωχούς ως μορφή κοινωνικού ελέγχου. Είναι πολύ πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν την ίδια μορφή κοινωνικού ελέγχου σε οποιοδήποτε άλλο τμήμα του πληθυσμού που αντιστέκεται.

Ειδικότερα, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι επικεφαλής αυτού του Ρώσικου κυνηγιού μαγισσών. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν μπορεί να δει κατάφατσα τη συνενοχή του στην καταστροφή των πολιτικών ελευθεριών, της οικονομίας και των δημοκρατικών θεσμών μας. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η επίθεση του Μπαράκ Ομπάμα στις πολιτικές ελευθερίες ήταν χειρότερη από αυτήν που διεξήγαγε ο Τζωρτζ  Μπους.

Πολιτικοί όπως οι  Κλίντον, η Πελόζι, ο Σούμερ είναι δημιουργίες της Γουώλ Στρητ. Αυτός είναι ο λόγος που ήταν τόσο επιθετικοί στην πτέρυγα Σάντερς  του Δημοκρατικού Κόμματος. Χωρίς τα χρήματα της Γουώλ Στρητ δεν θα είχαν πολιτική δύναμη. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν λειτουργεί ως πολιτικό κόμμα. Πρόκειται για ένα βραχίονα αέναης μαζικής κινητοποίησης και δημοσίων σχέσεων,  που τόσο η μαζική κινητοποίηση όσο και οι δημόσιες σχέσεις πληρώνονται από εταιρείες. Η βάση του κόμματος δεν έχει  λόγο στην ηγεσία ή στις πολιτικές του κόμματος, όπως ανακάλυψαν ο Μπέρνι Σάντερς και οι οπαδοί του. Είναι στηρίγματα στο στείρο πολιτικό θέατρο.

Αυτές οι κομματικές ελίτ, που χαρακτηρίζονται από απληστία, μυωπία και βαθύ κυνισμό, έχουν αγκαλιάσει με θανάσιμο τρόπο την πολιτική διαδικασία. Δεν πρόκειται να την αφήσουν  ακόμα και εάν πρόκειται να ανατιναχτούν τα πάντα.

ΝΝ: Κρις, εργάστηκες για τους New York Times. Πότε ήταν ακριβώς;

ΚΧ:  Από το 1990 μέχρι το 2005.

ΝΝ:  Τι αλλαγές βλέπεις στους New York Times; Τονίσαμε ότι έχει δημιουργήσει μία εκλογική πελατεία που αποτελείται από την ανώτερη μεσαία τάξη.

ΚΧ: Οι New York Times στοχεύουν στα 30 εκατομμύρια ανθρώπους που ανήκουν στην ανώτερη μεσαία τάξη. Είναι μία εφημερίδα εθνικής εμβέλειας, μόνο το 11 τοις εκατό της αναγνωσιμότητάς της προέρχεται από τη Νέα Υόρκη.

Είναι πολύ εύκολο να διακρίνουμε  σε ποιον στοχεύουν οι Τάιμς εάν δούμε τα ένθετα της εφημερίδας για το  σπίτι, το στυλ, τις επιχειρήσεις ή τα ταξίδια. Στα ένθετα αυτά θα βρούμε άρθρα  για τη δυσκολία διατήρησης, για παράδειγμα, ενός δεύτερου σπιτιού στα Χάμπτονς. Η εφημερίδα μπορεί να κάνει καλά ρεπορτάζ, αν και όχι συχνά. Καλύπτει τα διεθνή θέματα αλλά  αντικατοπτρίζει τη σκέψη των ελίτ.  Την διαβάζω κάθε μέρα, ίσως για να την εξισορροπώ με την ιστοσελίδα σας.

ΝΝ: Ελπίζω να την εξισορροπούμε.

ΚΧ: Ναι, την εξισορροπείτε με το παραπάνω. Οι Τάιμς ήταν πάντα μία ελιτίστικη εφημερίδα αλλά ενστερνίστηκε εξ ολοκλήρου την ιδεολογία του νεο-συντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας, όταν ο Αμπι Ρόζενταλ  ήταν συντάκτης. 

Ήταν αυτός που καθιέρωσε τα ειδικά ένθετα που απευθύνονταν στην ελίτ. Και επέβαλε μια de facto λογοκρισία για να αποκλείσει τους κριτικούς του ελεύθερου καπιταλισμού και  ιμπεριαλισμού, όπως είναι ο Νόαμ Τσόμσκυ και ο Χάουαρντ Ζιν. Καταδίκασε δημοσιογράφους όπως ο Σίντνεϋ Σάντμπεργκ που αμφισβήτησε τους κατασκευαστές ακινήτων στη Νέα Υόρκη, ή τον Ρέιμοντ Μπόνερ που ανέφερε τη σφαγή  El Mozote  στο Ελ Σαλβαδόρ.

Γευμάτιζε κάθε εβδομάδα με τον εκδότη του Γουίλιαμ Μπάκλεϋ. Αυτή η στροφή στις πιο οπισθοδρομικές δυνάμεις του εταιρικού καπιταλισμού και των υποστηρικτών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού έκανε την εφημερίδα πολύ κερδοφόρα. 

Η άνοδος του Διαδικτύου και η απώλεια διαφημίσεων, οι οποίες αντιστοιχούσαν στο 40% των εσόδων της εφημερίδας, έπληξε τους Τάιμς όπως άλλωστε έπληξε κι όλες τις εφημερίδες.  Το ενημερωτικό δελτίο έχει χάσει το μονοπώλιο που συνέδεε κάποτε τους πωλητές με τους αγοραστές. Οι εφημερίδες παγιδεύονται σε ένα παλιό σύστημα πληροφοριών που ονομάζουν «αντικειμενικότητα» και «ισορροπία», φόρμουλες που έχουν σχεδιαστεί για να εξυπηρετούν τους ισχυρούς και τους πλούσιους και να κρύβουν την αλήθεια. Όπως η Βυζαντινή Αυλή έτσι και οι Τάιμς θα καταρρεύσουν προσκολλημένοι στο Άγιο Δισκοπότηρό τους.

Τα πνευματικά μέρη της εφημερίδας, ιδιαίτερα η ανασκόπηση βιβλίων και η εβδομαδιαία ανασκόπηση, εξαλείφθηκαν από τον Μπιλ Κέλλερ, έναν νεοσύλλεκτο, ο οποίος, ως αρθρογράφος υποστήριξε με ζήλο τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο Κέλλερ έφερε άτομα όπως ο Σαμ Τάνενχαουζ. Είναι στο σημείο αυτό όπου η εφημερίδα ενστερνίστηκε, χωρίς καμία διαφωνία, την ουτοπική ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και την υπεροχή της εταιρικής ισχύος ως αναπόφευκτης μορφής ανθρώπινης προόδου. 

Οι Tάιμς, μαζί με τις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων, τις σχολές οικονομικών επιστημών  των πανεπιστημίων και τους ειδήμονες που προωθούνται από το εταιρικό κράτος, προωθούσαν την παράλογη ιδέα ότι όλοι θα είμαστε καλύτεροι εάν κάθε τομέας της κοινωνίας βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της αγοράς. Πρέπει κάποιος να είναι πολύ ανόητος για να πιστέψει κάτι τέτοιο. Υπήρχαν φοιτητές στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ που έκαναν εργασίες για την Ενρον (Enron) και το φοβερό επιχειρηματικό της μοντέλο μέχρι που η Ενρον κατέρρευσε και αποδείχτηκε το μέγεθος της απάτης.

Τελικά δεν επρόκειτο για ιδέες αλλά για καθαρή απληστία. Η απληστία αυτή προωθήθηκε από κάποιους που, υποτίθεται, είχαν καλύτερη εκπαίδευση από εμάς όπως ο Λάρυ Σάμερς ο οποίος υποστήριξε το ψέμα ότι κατά κάποιο τρόπο η παρακμή μας οφείλεται στην ανεπαρκή εκπαίδευση. Η παρακμή μας όμως οφείλεται σε μία χρεοκοπημένη και ανήθικη ελίτ και στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που την έκαναν πλούσια.

Η κριτική, λοιπόν, σκέψη, που δεν ήταν ούτως ή άλλως ποτέ πολύ ισχυρή, εξαφανίστηκε υπό τον Κέλλερ. 

Η παγκοσμιοποίηση ήταν πέραν αμφισβήτησης. Δεδομένου ότι οι  Τάιμς, όπως όλοι οι ελίτ οργανισμοί, είναι ένας ερμητικά κλειστός θάλαμος ηχούς (Σ.τ.Μ . μεταφορική έννοια, σημαίνει ότι διοχετεύονται ειδήσεις από τα κέντρα εξουσίας χωρίς να γίνεται οποιαδήποτε κριτική σε αυτές, ενώ αντίθετα λογοκρίνεται οποιαδήποτε άποψη εναντίωσης σε αυτά) χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο άσχετοι γίνονται ή πόσο γελοίοι φαίνονται. Ο Τόμας Φρίντμαν και ο Ντέιβιντ Μπρουκς (Σ.τ.Μ. αρθρογράφοι των New York Times) θα μπορούσαν να γράψουν και για το Onion (Σ.τ.Μ. πρόκειται περί σατυρικού εντύπου).

Εργάστηκα στο εξωτερικό. Δεν ήμουν πολύ στο γραφείο σύνταξης αλλά η εφημερίδα είναι ένα μέρος με  πολύ άγχος. Οι κανόνες δεν είναι γραμμένοι στους τοίχους, αλλά όλοι γνωρίζουν, ακόμη και αν δεν το λένε, το ανεπίσημο σύνθημα της εφημερίδας: Μην αποξενώνετε  όσους από τους οποίους εξαρτόμαστε για χρήματα και προσβάσεις! Μπορείτε να τους σπρώξετε μερικές φορές. Αλλά αν είστε σοβαρός δημοσιογράφος, όπως  είναι ο Τσάρλι Λένταφ  ή ο Σίδνεϊ Σάντμπεργκ, που θέλουν να δώσουν  φωνή σε ανθρώπους που δεν έχουν φωνή, να μιλήσουν για θέματα φυλής, τάξης, καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ή των εγκλημάτων της αυτοκρατορίας, τότε πολύ γρήγορα θα γίνεται ένα πρόβλημα διαχείρισης και θα οδηγηθείτε προς την έξοδο.

Εκείνοι που ανεβαίνουν στον οργανισμό και αποκτούν εξουσία είναι οι τέλειοι  καριερίστες. Πιστεύουν μόνο στην εξέλιξή τους και στην κερδοφορία του οργανισμού, γι 'αυτό η ιεραρχία της εφημερίδας είναι γεμάτη από τέτοιες μετριότητες. Οι καριερίστες είναι η αχίλλειος πτέρνα της εφημερίδας. Δεν είναι ότι  έχει έλλειψη ταλέντων αλλά απουσιάζει η πνευματική ανεξαρτησία και το ηθικό θάρρος. Μου θυμίζει το Χάρβαρντ.

ΝΝ:  Ας επανέρθουμε στο θέμα της ψεύτικης ρωσικής ειδησεογραφικής ιστορίας. Τόνισες την ικανότητα δημιουργίας μιας ιστορίας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως τεκμηριωμένη βάση, τίποτα άλλο παρά διαβεβαιώσεις διαφόρων μυστικών υπηρεσιών και που παρουσιάζεται ως μια αδιαμφισβήτητη αξιολόγηση. Ποια είναι η γνώμη σου;

ΚΧ: Τα εμπορικά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα, συμπεριλαμβανομένων των CNN και MSNBC, δεν ασχολούνται με τη δημοσιογραφία. Μόλις και μετά βίας δείχνουν κάτι δημοσιογραφικό. 

Οι ανταποκριτές διασημότητες που έχουν είναι αυλικοί της ελίτ. Ενισχύουν τα κουτσομπολιά της αυλής που είναι όλες αυτές οι κατηγορίες για τη Ρωσία και επαναλαμβάνουν αυτό που τους λένε να επαναλάβουν. Θυσιάζουν τη δημοσιογραφία και την αλήθεια για το κέρδος. Αυτές οι καλωδιακές εκπομπές ειδήσεων αποτελούν  μία από τις πολλές ροές εσόδων της επιχείρησης. Ανταγωνίζονται άλλες ροές εσόδων. 

Ο επικεφαλής του CNN,  Τζέφ Ζάκερ, ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία του φανταστικού προσώπου του Ντόναλντ Τραμπ για το «Celebrity Apprentice», έχει μετατρέψει την πολιτική στο CNN σε ένα εικοσιτετράωρο ριάλιτυ σόου.

Όλες οι αποχρώσεις, η διαφορετικότητα, το νόημα και το βάθος, μαζί με επαληθεύσιμα γεγονότα, θυσιάζονται για την ψυχαγωγία. Το ψέμα, ο ρατσισμός, η αδιαλλαξία, οι θεωρίες συνωμοσίας αποτελούν τη βάση και θεωρούνται άξια λόγου, που συχνά υιοθετούνται από ανθρώπους των οποίων η μόνη ποιότητα είναι ότι είναι διαταραγμένοι. Δεν είναι ειδήσεις αλλά αστειότητα.

Ήμουν στην ερευνητική ομάδα των New York Times κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Η έδρα μου ήταν στο Παρίσι και κάλυψα την Αλ Κάιντα στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ο Lewis Scooter Libby, ο Dick Cheney, ο Richard Perle και ίσως κάποιος από τις μυστικές υπηρεσίες  θα επιβεβαίωναν οποιαδήποτε  ιστορία που η διοίκηση προσπαθούσε να πλασάρει. Οι δημοσιογραφικοί κανόνες στους Τάιμς λένε ότι δεν μπορείς να γράψεις μία ιστορία μιας πηγής. Αλλά εάν έχετε τρεις ή τέσσερις υποθετικά ανεξάρτητες πηγές που επιβεβαιώνουν την ίδια αφήγηση, τότε μπορείτε να συνεχίσετε και αυτό έκαναν. Η εφημερίδα δεν παραβίασε τους κανόνες που διδάσκονται στη σχολή δημοσιογραφίας του Κολούμπια  αλλά ό,τι έγραψαν ήταν ψέμα.

Η όλη πράξη ήταν φρικτή. Ο Λευκός Οίκος θα διέρρεε κάποια ψεύτικη ιστορία στην Τζούντι Μίλερ ή στον Μάικλ Γκόρντον και στη συνέχεια στις τηλεοπτικές εκπομπές λόγου θα έλεγαν «όπως έγραψαν οι Τάιμς ...».  Έδωσαν σε αυτά  τα ψέματα τον λούστρο της ανεξαρτησίας και της αξιόπιστης δημοσιογραφίας. Αυτό υπήρξε μια τεράστια αποτυχία, τέτοια που η εφημερίδα δεν είχε συναντήσει ξανά.

ΝΝ: Η CIA ρίχνει την ιστορία και μετά η Τάιμς την επαληθεύει από αυτούς που την έδωσαν σε αυτήν.

ΚΧ: Δεν την ρίχνουν πάντα και δεν προέρχεται όλο αυτό από την CIA. Η CIA δεν πίστεψε την υστερία «των όπλων μαζικής καταστροφής».

ΝΝ: Ισχύει και το αντίστροφο;

ΚΧ: Σίγουρα. Διότι αν προσπαθείς να έχεις πρόσβαση σε έναν ανώτερο αξιωματούχο, θα υποβάλλεις συνεχώς αιτήματα και οι αξιωματούχοι αυτοί θα αποφασίσουν πότε θέλουν να σε δουν. Και όταν θελήσουν να σε δουν, είναι συνήθως επειδή έχουν κάτι να σου πουλήσουν.

ΝΝ: Η αντι-ρωσική αφήγηση των μέσων ενημέρωσης έχει υιοθετηθεί από πολλούς που παρουσιάζονται ως «αριστεροί».

ΚΧ: Μην με κάνεις να ξεκινήσω από την αμερικανική αριστερά. 

Πρώτα απ'όλα, δεν υπάρχει αμερικανική αριστερά – τουλάχιστον μία αριστερά που να έχει κάποια σοβαρότητα, που να κατανοεί τις πολιτικές ή επαναστατικές θεωρίες, που να μελετά την οικονομία, που να κατανοεί πως λειτουργεί το σύστημα εξουσίας, ιδιαίτερα η εταιρική και αυτοκρατορική εξουσία. Η αριστερά είναι παγιδευμένη στο ίδιο είδος λατρείας προσωπικότητας που μαστίζει την υπόλοιπη κοινωνία. Επικεντρώνεται στον Τραμπ, σαν να είναι ο Τραμπ το βασικό πρόβλημα. Ο Τραμπ είναι ένα προϊόν, ένα σύμπτωμα ενός αποτυχημένου συστήματος και μίας δυσλειτουργικής δημοκρατίας, όχι η ασθένεια.

Αν προσπαθήσεις να συζητήσεις τα περισσότερα από τα παραπάνω με την υποτιθέμενη αριστερά, τότε θα δεις ότι υποβαθμίζουν τη συζήτηση σε αυτό το γελοιογραφικό όραμα της πολιτικής.

Η σοβαρή αριστερά σε αυτή τη χώρα ήταν αποδεκατισμένη. Ξεκίνησε με την καταστολή των ριζοσπαστικών κινημάτων υπό την ηγεσία του Γουίλσον, στη συνέχεια ήταν τα «Red Scares» τη δεκαετία του 1920, όταν ουσιαστικά κατέστρεψαν το εργατικό μας κίνημα και τον ριζοσπαστικό τύπο, και στη συνέχεια με όλες τις εκκαθαρίσεις που έγιναν στη δεκαετία του 1950. Πέραν αυτού, εξολόθρευσαν  την φιλελεύθερη τάξη - κοιτάξτε τι έκαναν στον Χένρυ Γουάλας - έτσι ώστε οι «φιλελεύθεροι» του Ψυχρού Πολέμου να εξισώσουν τον καπιταλισμό με τη δημοκρατία και τον ιμπεριαλισμό με την ελευθερία. Έζησα στην Ελβετία και στη Γαλλία. Εξακολουθούν να υπάρχουν υπολείμματα μίας μαχητικής αριστεράς στην Ευρώπη, κάτι που παρέχει ένα στήριγμα  στους Ευρωπαίους. Αλλά εμείς πρέπει σχεδόν να ξεκινήσουμε από το μηδέν.

Μάχομαι συνεχώς με τους Αντίφα και το Μαύρο Μπλοκ. Νομίζω ότι αντιπροσωπεύουν μία φαινομενική πολιτική ανωριμότητα. Η αντίσταση δεν είναι μια μορφή προσωπικής κάθαρσης. Δεν αγωνιζόμαστε για την άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 1930. Οι εταιρικές ελίτ που πρέπει να ανατρέψουμε έχουν ήδη ισχύ. Και αν δεν οικοδομήσουμε με υπομονή ένα ευρύ, δημοφιλές κίνημα αντίστασης των εργαζομένων, τότε θα κατακρημνιστούμε.

Συνεπώς, ο Τραμπ δεν είναι το πρόβλημα. Αλλά και μόνο αυτή η φράση είναι ικανή να τελειώσει τις περισσότερες συζητήσεις με ανθρώπους που θεωρούν ότι αποτελούν μέρος της αριστεράς.

Το εταιρικό κράτος έχει καταστήσει πολύ δύσκολο τον βιοπορισμό κάποιου εάν εξακολουθεί να ασκεί ριζοσπαστική κριτική. Δεν θα πάρει πότε κάποια υψηλή θέση, πιθανότατα ούτε ακαδημαϊκή θέση. Δεν θα κερδίσει βραβεία. Δεν θα πάρει επιχορηγήσεις. Οι New York Times, εάν σχολιάσουν το βιβλίο σας, θα το κάνουν μέσω ενός μανδαρίνου όπως είναι ο Τζορτζ Πάκερ, για να το ρίξει στα σκουπίδια - όπως έκανε και με το τελευταίο μου βιβλίο. 

Τα ελίτ σχολεία, και έχω διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε μερικά από αυτά, όπως είναι το Πρίνστον και το Κολούμπια, αναπαράγουν τη δομή και τους στόχους των εταιρειών. Αν θέλετε να περάσετε από μια διδακτορική επιτροπή, θα πρέπει να είστε πραγματικά πολύ προσεκτικοί. Δεν πρέπει να αμφισβητήσετε την φιλική προς τις επιχειρήσεις στάση που έχει το ίδρυμα και επιβάλλεται μέσω εταιρικών δωρεών και των επιθυμιών των πλούσιων αποφοίτων. Τα μισά από τα μέλη των περισσότερων από αυτά τα διοικητικά συμβούλια θα έπρεπε  να είναι στη φυλακή!

Η κερδοσκοπία στη Βρετανία του 17^ου αιώνα ήταν έγκλημα και οι κερδοσκόποι απαγχονίζονταν ενώ σήμερα διοικούν την χώρα και ελέγχουν την οικονομία. Έχουν χρησιμοποιήσει τον πλούτο για να καταστρέψουν την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή στη χώρα και να σβήσουν τη δημοκρατία μας. Υπάρχει μια λέξη για αυτούς τους ανθρώπους είναι προδότες.

ΝΝ: Ποιος είναι, κατά τη γνώμη σου, ο αντίκτυπος της πολιτικής της ταυτότητας στην Αμερική;

ΚΧ: Η πολιτική ταυτότητας ορίζει την ανωριμότητα του αριστερού. Το εταιρικό κράτος ενστερνίστηκε την πολιτική ταυτότητας. Είδαμε πού μας πήγε η πολιτική ταυτότητας με τον Μπαράκ Ομπάμα.  Ο Ομπάμα ήταν, όπως χαρακτηριστικά είπε ο Κόρνελ Ουέστ, μια μαύρη μασκότ της Γουώλ Στρητ και τώρα πηγαίνει να συλλέξει  την αμοιβή από την πώλησή μας.

Η αγαπημένη μου ανέκδοτη ιστορία για την πολιτική ταυτότητας είναι η παρακάτω: ο  Κόρνελ Ουέστ κι εγώ, μαζί με άλλους, ήμασταν σε μια πορεία άστεγων στη συνεδρίαση της Εθνικής Συνέλευσης των Δημοκρατικών στη Φιλαδέλφεια. Εκείνο το βράδυ συνέβηκε ένα γεγονός. Η αίθουσα ήταν γεμάτη με εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως θυμωμένους υποστηρικτές του Μπέρνι Σάντερς. Μου ζητήθηκε να πάω να μιλήσω. Στο πίσω δωμάτιο υπήρχε μια ομάδα νεότερων ακτιβιστών και ένας από αυτούς είπε: «Δεν αφήνουμε τον λευκό να πάει πρώτος». Τότε σηκώθηκε και έδωσε έναν λόγο για το πώς όλοι θα έπρεπε να ψηφίσουν για τη Χίλαρι Κλίντον. Εκεί σε οδηγεί η πολιτική ταυτότητας. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους υποστηρικτές του εταιρικού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού όπως είναι ο Κόρυ Μπούκερ και ο Βαν Τζόουνς και στους πραγματικούς ριζοσπάστες όπως είναι ο Γκλεν Φορντ και ο Ατζάμου Μπαράκα. Το εταιρικό κράτος επιλέγει προσεκτικά και προωθεί τις γυναίκες ή τους έγχρωμους και τους χρησιμοποιεί ως μάσκες για τη σκληρότητα και την εκμετάλλευσή του.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό, προφανώς, να ακουστούν αυτές οι φωνές, αλλά όχι εκείνες οι φωνές που έχουν πωληθεί στην ελίτ της εξουσίας. Το φεμινιστικό κίνημα είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτής της κατάστασης. Ο παλιός φεμινισμός, τον οποίο θαυμάζω, το είδος του φεμινισμού της Αντρεά Ντβόρκιν, αφορούσε την ενδυνάμωση των καταπιεσμένων γυναικών. Αυτή η μορφή φεμινισμού δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει την πορνεία ως σεξουαλική εργασία. Ήξερε ότι είναι το ίδιο λάθος να κακοποιηθεί μία γυναίκα σε ένα εργοστάσιο όσο και στο εμπόριο σεξ. Η νέα μορφή  φεμινισμού είναι ένα παράδειγμα του δηλητηρίου του νεοφιλελευθερισμού. Πρόκειται για την ύπαρξη μιας γυναίκας διευθύνοντος συμβούλου ή γυναίκας προέδρου, η οποία, όπως η Χίλαρι Κλίντον, θα εξυπηρετήσει τα συστήματα της καταπίεσης. Θεωρεί ότι η πορνεία είναι θέμα επιλογής. Ποια γυναίκα, η οποία θα είχε ένα σταθερό εισόδημα και ασφάλεια, θα επέλεγε να βιαστεί για να ζήσει; Η πολιτική της ταυτότητας είναι αντιπολιτική.

ΝΝ: Μίλησες σε μια διάσκεψη για τη σύγκλιση των Σοσιαλιστών, όπου επέκρινες  τον Ομπάμα και τον Σάντερς, και σε γιουχάρανε.

ΚΧ: Ναι, δεν το θυμάμαι. Με έχουν γιουχάρει γιατί επέκρινα τον Ομπάμα σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Μπέρκλεϋ. Έπρεπε να υπομείνω αυτήν την κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα ως υποστηρικτής και συγγραφέας ομιλιών του Ραλφ Νέιντερ. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να διαλύσουν την ψευδαίσθηση των κατασκευασμένων προσωπικοτήτων τους, των πολιτικών σωτήρων τους, προσωπικότητες που δημιουργούνται από τη βιομηχανία  δημοσίων σχέσεων. Δεν θέλουν να δουλέψουν σκληρά για να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας της εξουσίας και να οργανωθούν  για να την καταργήσουν.

ΝΝ: Ανέφερες ότι εδώ και αρκετό καιρό διαβάζεις την Παγκόσμια Σοσιαλιστική Ιστοσελίδα (WSWS). Ξέρεις ότι είμαστε πολύ έξω από αυτό το πλαίσιο.

ΚΧ: Δεν είμαι μαρξιστής. Δεν είμαι τροτσκιστής. Αλλά μου αρέσει ο ιστότοπος σας. Αναφέρετε σοβαρά και σημαντικά θέματα. Σας ενδιαφέρουν πράγματα που ενδιαφέρουν κι εμένα όπως είναι η είναι η  μαζική φυλάκιση, τα δικαιώματα και οι  αγώνες της εργατικής τάξης και τα εγκλήματα της αυτοκρατορίας. Διαβάζω την ιστοσελίδα σας αρκετό καιρό τώρα.

ΝΝ: Πολλά από αυτά που ισχυρίζονται ότι είναι αριστερά - δηλαδή, τα ψευδο-αριστερά- αντικατοπτρίζουν τα συμφέροντα της εύπορης μεσαίας τάξης.

ΚΧ: Ακριβώς. Όταν όλοι, όπως γνωρίζεις, πίεζαν για την πολυπολιτισμικότητα σε κορυφαία ιδρύματα, αυτό που σήμαινε πραγματικά ήταν η εισαγωγή μερικών εγχρώμων ή γυναικών σε πανεπιστημιακά τμήματα ή σε ειδησεογραφικά γραφεία, ενώ την ίδια στιγμή πραγματοποιούνταν άγρια ​​οικονομική επίθεση εναντίον των φτωχών εργαζομένων και ιδιαίτερα των φτωχών έγχρωμων των αποβιομηχανοποιημένων περιοχών των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Πολύ λίγοι από αυτούς τους πολυπολιτισμικούς το παρατήρησαν. Υποστηρίζω την ποικιλομορφία, αλλά όχι όταν δεν υπάρχει οικονομική δικαιοσύνη. Ο Κόρνελ Γουέστ  είναι ένας από τους μεγάλους πρωταθλητές, όχι μόνο της μαύρης προφητικής παράδοσης, της σημαντικότερης πνευματικής παράδοσης στην ιστορία μας, αλλά αποτελεί το εγερτήριο σάλπισμα για δικαιοσύνη σε όλες της τις μορφές.

Δεν υπάρχει φυλετική δικαιοσύνη χωρίς οικονομική δικαιοσύνη. Και ενώ αυτά τα ελίτ ιδρύματα έβαλαν μερικά συμβολικά πρόσωπα στην ιεραρχία τους, από την άλλη επιτέθηκαν με βαρβαρότητα στην εργατική τάξη και στους φτωχούς, ιδιαίτερα στους έγχρωμους φτωχούς.

Πολλοί από την αριστερά ξεγελάστηκαν από το κόλπο της πολιτικής ταυτότητας. Ήταν ένας μπουτίκ ακτιβισμός. Διατηρούσε άθικτο το εταιρικό σύστημα, αυτό που πρέπει να καταστρέψουμε.  Ο ακτιβισμός αυτό έδωσε στο εταιρικό σύστημα  ένα φιλικό πρόσωπο.

ΝΝ: Η Παγκόσμια Σοσιαλιστική Ιστοσελίδα έχει καταστήσει το ζήτημα της ανισότητας ένα από τα κεντρικά της θέματα.

ΚΧ: Γι 'αυτό τη διαβάζω και μου αρέσει.

ΝΝ: Επιστρέφοντας στο ζήτημα της Ρωσίας, πώς το βλέπεις να εξελίσσεται; Πόσο σοβαρή θεωρείς ότι είναι αυτή η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα; Εμείς το αποκαλούμε νέο μακαρθισμό.

ΚΧ: Ναι, φυσικά είναι ο νέος μακαρθισμός. Αλλά ας αναγνωρίσουμε πόσο άνευ σημασίας είναι  οι φωνές μας.

ΝΝ: Δεν συμφωνώ μαζί σου σε αυτό.

ΚΧ: Λοιπόν, άνευ σημασίας υπό την έννοια ότι δεν ακουγόμαστε στα μαζικά μέσα. Όταν πηγαίνω στον Καναδά, είμαι στο CBC σε ώρα αιχμής. Το ίδιο ισχύει και στη Γαλλία. Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ εδώ. Το PBS και το NPR δεν πρόκειται ποτέ να το κάνουν. Ούτε πρόκειται να το κάνουν για οποιονδήποτε άλλο σοβαρό επικριτή του καπιταλισμού ή του ιμπεριαλισμού.

Εάν γίνεται κάποια συζήτηση για την επίθεση στη Συρία, για παράδειγμα, καταλήγει στον βομβαρδισμό της Συρίας ή στον βομβαρδισμό της Συρίας και στην αποστολή στρατευμάτων, σαν να είναι οι μοναδικές επιλογές. Το ίδιο ισχύει και για την υγειονομική περίθαλψη. Έχουμε Obamacare, μια δημιουργία του Ιδρύματος Heritage και της φαρμακευτικής και ασφαλιστικής βιομηχανίας, ή δεν έχουμε περίθαλψη; Η καθολική υγειονομική περίθαλψη για όλους είναι κάτι που δεν συζητείται. Είμαστε λοιπόν στο περιθώριο. αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε επικίνδυνοι. 

Ο νεοφιλελευθερισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι ιδεολογίες ζόμπι. Δεν τους έχει μείνει καμία αξιοπιστία, η απάτη ανακαλύφτηκε. Οι παγκόσμιοι ολιγάρχες είναι μισητοί και κακοί. Η ελίτ δεν έχει κανένα αντεπιχείρημα στην κριτική μας. Έτσι δεν μπορούν να αντέξουν να μας έχουν γύρω τους. Καθώς η ελίτ της εξουσίας γίνεται πιο φοβισμένη, πρόκειται να χρησιμοποιήσουν αυστηρότερες μορφές ελέγχου, συμπεριλαμβανομένων της λογοκρισίας και της βίας.

ΝΝ: Θεωρώ ότι είναι μεγάλο λάθος να επικεντρωθούμε στην αίσθηση της απομόνωσης ή της περιθωριοποίησης. Θα κάνω μια πρόβλεψη. Θα έχεις, πιθανώς νωρίτερα από ό,τι νομίζεις, περισσότερα αιτήματα για συνεντεύξεις και τηλεοπτικό χρόνο. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κολοσσιαίας πολιτικής κατάρρευσης. Θα δούμε ολοένα και περισσότερο την εμφάνιση της εργατικής τάξης ως ισχυρής πολιτικής δύναμης.

ΚΧ: Γι 'αυτό είμαστε στόχος. Με την πτώχευση της κυβερνώσας ιδεολογίας και την πτώχευση της αμερικανικής φιλελεύθερης τάξης και της αμερικανικής αριστεράς, το σύστημα πρέπει να σιγουρευτεί ότι όσοι διατηρούν πνευματικό βάθος και εξετάζουν τα συστήματα εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας, του πολιτισμού και της πολιτικής, θα πρέπει να σιωπήσουν.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πηγή: https://www.truthdig.com/articles/elites-no-credibility-left-interview-journalist-chris-hedges/

Ο Μάικλ Μπλακ συζητά με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη για την παγκόσμια διακυβέρνηση και το μέλλον της Ευρώπης

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Το Διαδίκτυο έχει αναδείξει νέους διαμορφωτές κοινής γνώμης, προσωπικότητες που δεν είναι γνωστές από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και που πολλές φορές εκφράζουν μία εναλλακτική άποψη. Οι νεότερες γενιές, ειδικότερα, αγαπούν αυτές τις διαφορετικές φωνές πολύ περισσότερο από τους «επώνυμους» και τις παρακολουθούν κυρίως μέσω του YouTube.

Ο Μάικλ Μπλακ (Michael Black) είναι μία τέτοια ανερχόμενη φωνή του YouTube, Βρετανός, πρώην αναλυτής της εταιρείας πληροφορικής Intel αλλά και πολιτικός σχολιαστής. Τις απόψεις του θα τις ακούσετε στο κανάλι του στο YouTube: Michael Black.

Στη συζήτηση που έκανε με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη περιέγραψε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ερμήνευσε το μεταναστευτικό πρόβλημα αλλά και την απώλεια της Ευρωπαϊκής κουλτούρας και ατομικής ταυτότητας. Επισήμανε ότι είναι πολύ πιθανή μία εσκεμμένη μαζική εξόντωση πληθυσμών ως «προτεινόμενη λύση» από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ  για το «πρόβλημα» του υπερπληθυσμού.

Μάικλ Μπλακ (Michael Black)

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Μάικλ, ποια είναι η άποψή σου για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Μάικλ Μπλακ: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει γίνει ένα υπερκράτος που δεν είναι υπόλογο σε κανέναν. Ως εκ τούτου, αποτελεί κίνδυνο για την ελευθερία και την ασφάλεια των πολιτών των κρατών μελών της.

ΦΜ: Θεωρείς ότι το Μπρέξιτ σαμποτάρεται;

ΜΜ: Κάποια μέρη του καθεστώτος προσπαθούν ενεργά να εμποδίσουν την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΦΜ: Ποιο νομίζεις ότι θα είναι το μέλλον της ΕΕ;

ΜΜ: Η ΕΕ από την ίδρυσή της προοριζόταν να αποτύχει. Το ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο οικοδομήθηκε βασίζεται στην ισότητα των αποτελεσμάτων και όχι στις ίσες ευκαιρίες. Με αυτό εννοώ ότι αγνοεί τις διαφορές στον πολιτισμό, τη γλώσσα και ακόμη και τα ήθη και έθιμα των διαφορετικών λαών. Το ήθος  της ΕΕ στηρίζεται στην ιδέα ότι όλες οι κοινωνίες μοιράζονται τα ίδια ιδεώδη. Αυτό είναι αντικειμενικά ψευδές. Ως εκ τούτου, επιμένουν στη συμμόρφωση μέσω της καταναγκαστικής εξουσίας του υπερκράτους τους. Αλλά χρησιμοποιούν αυτή τη δύναμη μόνο εναντίον των λαών της Ευρώπης. Έτσι, η ΕΕ έχει γίνει τυραννική εξ ορισμού. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μαζί της, η βαλκανιοποίηση των κρατών σε μικρότερα κράτη τα οποία στη συνέχεια θα ενταχθούν σε μια μεγαλύτερη οικονομική ένωση.

ΦΜ: Ακούμε και διαβάζουμε για την παγκόσμια διακυβέρνηση. Είναι η αρχή ενός παγκόσμιου απολυταρχικού κράτους;

ΜΜ: Ναι. Ένα παγκόσμιο απολυταρχικό κράτος θα είναι η προτεινόμενη λύση στο πρόβλημα της χαοτικής διακυβέρνησης. Αυτή η πρακτική της κατάτμησης των χωρών και στη συνέχεια η ένταξη των μικρών κρατών που θα δημιουργηθούν σε μεγαλύτερα μπλοκ είναι μία δοκιμασμένη πρακτική. Έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Γνωστά παραδείγματα είναι η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Μέση Ανατολή, το Ιράκ, το Ιράν και τη σινο-ρωσική χερσόνησος. Κάθε φορά, η διαδικασία της ανατροπής είναι η ίδια: «Αποδυνάμωση», «Αποσταθεροποίηση», «Κρίση», και στη συνέχεια «Κανονικοποίηση» - μια κατάσταση ολοκληρωτικού ελέγχου.

ΦΜ: Ποιος θέλει την παγκόσμια διακυβέρνηση και γιατί;

ΜΜ: Κυρίως η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών (BIS). Όλα τα κράτη είναι χρεωμένα. Πρόκειται για ένα μοντέλο χρέους που βασίζεται στη διαρκή υποδούλωση των ανθρώπων λόγω του χρέους μέσω της υποβάθμισης του νομίσματος. Οι χώρες πρέπει να συνεχίσουν να δανείζονται όλο και μεγαλύτερα ποσά από τις κεντρικές τράπεζες για να συνεχίσουν να λειτουργούν. Όλο και περισσότεροι  απευθύνονται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Παγκόσμια Τράπεζα, οι οποίες ελέγχονται από την BIS. Το σημερινό σύστημα, ήδη από τότε που σχεδιάστηκε, αποκηρύσσει τον άνθρωπο και τον αναγκάζει να δώσει όλα όσα έχει στο κράτος, το οποίο στη συνέχεια τα παραδίδει στις τράπεζες.

ΦΜ|: Το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που συζητάται στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Θεωρείς ότι το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα για την Ευρώπη ή όχι;

ΜΜ: Σίγουρα η μαζική μετανάστευση είναι πρόβλημα. Η εισαγωγή χιλιάδων ατόμων χαμηλής εκπαίδευσης από χώρες με ιδεολογικές εμμονές είναι η συνταγή για την καταστροφή οποιασδήποτε χώρες. Η μετανάστευση από μόνη της δεν είναι πρόβλημα αρκεί να έρθουν οι καλύτεροι και πιο έξυπνοι και οι οποίοι θα σεβαστούν τις Ευρωπαϊκές αξίες. Αλλά λόγω του ότι η ΕΕ προωθεί την πολιτική ατζέντα της «πολυ-πολιτισμικότητας», οι μετανάστες δεν χρειάζεται να ενσωματωθούν να και να αποδεχθούν το δικό μας σύστημα αξιών. Η ατζέντα αυτή δημιουργεί βαθιές διαιρέσεις και σημαντικά προβλήματα σε όλη την Ευρώπη.

ΦΜ: Γιατί δεν περιορίζεται το μεταναστευτικό ρεύμα; Θεωρείς ότι ο λόγος είναι, σύμφωνα με αυτά που υποστηρίζουν κάποιοι πανεπιστημιακοί και πολιτικοί, ότι το μεταναστευτικό θα επιλύσει το πρόβλημα που προκαλείται από την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων και ότι θα φέρουν τεχνογνωσία που θα καταστήσει την Ευρώπη πιο ανταγωνιστική ή είναι κάποιος άλλος ο λόγος;

ΜΜ:  Ο κύριος λόγος που δεν περιορίζεται η μετανάστευση είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάρτισε ένα έγγραφο το 1995 που ονομάζεται Δήλωση της Βαρκελώνης. Αυτή η Δήλωση αναφέρει ότι τα σύνορα της Ευρώπης δεν πρέπει να να είναι κλειστά για  ορισμένες αραβικές χώρες εκτός της ΕΕ. Σε πολλές από αυτές τις χώρες βρίσκονται κινήματα εξεγέρσεων υποκινούμενα από θρησκευτικό ή ιδεολογικό φανατισμό. Η δικαιολογία που χρησιμοποιείται για να επιτραπεί αυτή η μαζική εισαγωγή λαών είναι ότι οι ευρωπαϊκές γεννήσεις πέφτουν κάτω από τα επίπεδα αντικατάστασης. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά επιτρέποντας την είσοδο σε μεγάλο αριθμό μη μορφωμένων μεταναστών, πολλοί από τους οποίους είναι αναλφάβητοι, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Αντίθετα, επιβαρύνει περαιτέρω τις κοινωνικές υπηρεσίες και την τοπική αυτοδιοίκηση. Και στην πραγματικότητα, δημιουργεί προβλήματα στην ικανότητα ανταγωνισμού σε μια παγκόσμια οικονομία.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

ΦΜ: Σε ένα από τα βίντεό σου ανέφερες ότι ο υπερπληθυσμός είναι μύθος. Γιατί είναι μύθος;

ΜΜ: Επειδή ο μύθος του υπερπληθυσμού σχεδιάστηκε από τον  Τόμας Μάλθους το 1798. Ο Μάλθους  ήταν ένας ψευδο-διανοούμενος που συνδύασε τη συσχέτιση και την αιτιώδη συνάφεια. Οι προβλέψεις και τα συμπεράσματά του έχουν αποσιωπηθεί διεξοδικά από την επιστημονική κοινότητα, όμως οι υποστηρικτές του συνεχίζουν την ατζέντα αποπληθυσμού  του σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν νέους οπαδούς. Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ο πλανήτης είναι περισσότερο από ικανός για να συντηρήσει την ανθρώπινη ζωή. Θα προτρέψω θερμά τους αναγνώστες σας να εξετάσουν το έργο του Χανς Ρόσλινγκ, ιατρού, ακαδημαϊκού και στατιστικού, για περαιτέρω μελέτη σχετικά με αυτό το ζήτημα.

ΦΜ: Στις ημέρες στην Ελλάδα συζητείται έντονα η δυνατότητα αλλαγής φύλου ήδη από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων. Σε άλλες χώρες όπως είναι οι ΗΠΑ και η Βρετανία, οι έφηβοι μπορούν να πάρουν φάρμακα για να αλλάξουν το φύλο τους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η αλλαγή φύλου μπορεί να είναι χρήσιμη για τους ανθρώπους που δεν αισθάνονται άνετα με το φύλο τους και η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να διορθώσει αυτό το «λάθος» της φύσης. Ποια είναι η γνώμη σου;

ΜΜ: Δεν είμαι ειδικός σε αυτό τον τομέα. Ωστόσο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου άποψη. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που πράγματι πάσχουν από δυσφορία φύλου, μία σοβαρή σωματική και ιατρική κατάσταση. Αλλά παρατήρησα ότι η ριζοσπαστική αριστερά σπρώχνει προς τη νομιμοποίηση της χρήσης αυτών των «θεραπειών» στα παιδιά τα οποία δεν μπορούν να λάβουν τις σωστές αποφάσεις γιατί δεν έχουν την κατάλληλη πληροφόρηση για τις επιλογές που θα επηρεάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Το μονοπάτι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.

ΦΜ: Έχεις αναφέρει ότι επίκειται μία μαζική σφαγή στην Ευρώπη. Θεωρείς ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα αποτελούν προάγγελό της;

ΜΜ:  Ναι. Θεωρώ ότι, επειδή η Ευρώπη δεν κατάφερε να αναγνωρίσει το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας και να το αναγνωρίσει δημοσίως, οδηγούμαστε προς κάτι πολύ χειρότερο μακροπρόθεσμα. Πολλοί άνθρωποι ζουν σήμερα σε κατάσταση πόλωσης και φόβου. Ο φόβος είναι φανερός και μπορεί γρήγορα να μετατραπεί σε μίσος. Αν η ιστορία μας έχει διδάξει κάτι, είναι ότι οι φρικαλεότητες πραγματοποιούνται όταν καλοί άνδρες και γυναίκες δεν κάνουν τίποτα. Η Δύση αγωνίζεται σήμερα για τη ζωή της. Υπάρχει ένας πολύ πραγματικός πόλεμος εναντίον των λαών της Ευρώπης σε πολλά μέτωπα. Η ισλαμική τρομοκρατία είναι ένας από αυτούς. Η καταστολή της ελευθερίας του λόγου είναι άλλη.

ΦΜ: Μία τελευταία ερώτηση. Πολλοί άνθρωποι έχουν γίνει απαθείς. Δεν ελπίζουν σε τίποτα πλέον. Τι θα τους πρότεινες;

ΜΜ: Η συμβουλή μου είναι να ξεκινήσουν με τις βασικές αρχές. Γνώθι σαυτόν. Οι ηθικές αρετές όπως είναι το κουράγιο και η δύναμη προέρχονται από τη γνώση και την κατανόηση. Από τη γνώση και την κατανόηση προκύπτει η σοφία που είναι η θέληση να δράσει κάποιος. Να μελετήσουν το Trivium (σημ. λατινική λέξη, σημαίνει τη μελέτη της γραμματικής, της λογικής και της ρητορικής). Να κατανοήσουν τον Φυσικό Νόμο- τον παγκόσμιο νόμο της δράσης και της συνέπειας, της αδράνειας και της συνέπειας. Να μάθουν όσο πιο πολλά μπορούν για την οικονομία, την πολιτική και την φιλοσοφία. Να αγκαλιάσουν το πνεύμα του Λόγου. Να μην παραδοθούν στον μηδενισμό, στην απόγνωση και στην απελπισία.

ΦΜ: Σε ευχαριστώ Μάικλ για την ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Τα βίντεο του Μάικλ Μπλακ μπορείτε να παρακολουθήσετε στο YouTube στον παρακάτω σύνδεσμo:

Προτεινόμενα αναγνώσματα:

Μαστρογιάννη, Φ. Διαμορφωτές κοινής γνώμης. Διαθέσιμο στο: <http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/06/blog-post_23.html>

Μαστρογιάννη, Φ. Η ψηφιακή γενιά Ζ. Διαθέσιμο στο: <http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/09/blog-post_14.html>

Μαστρογιάννη, Φ. Χάος και ΕΕ. Διαθέσιμο στο:<http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/03/blog-post_24.html>

Μαστρογιάννη, Φ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ. Διαθέσιμο στο:<http://mastroyanni.blogspot.gr/2016/09/blog-post_7.html>

Πως οι Δισεκατομμυριούχοι Γίνονται Δισεκατομμυριούχοι

Του Τζέημς Πέτρας (James Petras)

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Φωτεινή Μαστρογιάννη

Η Αμερική έχει τις μεγαλύτερες ανισότητες, το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, τις μεγαλύτερες φορολογικές επιβαρύνσεις στα χαμηλά εισοδήματα και τις μεγαλύτερες δημόσιες επιδοτήσεις για τραπεζίτες και δισεκατομμυριούχους από κάθε άλλη  αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα.

Σε αυτό το δοκίμιο θα συζητήσουμε τις κοινωνικοοικονομικές ρίζες των ανισοτήτων και τη σχέση ανάμεσα στη συγκέντρωση του πλούτου και την καθοδική κινητικότητα των μισθωτών εργαζόμενων και της εργατικής τάξης.

Μια από τις πηγές πλούτου των δισεκατομμυριούχων είναι η φοροδιαφυγή σε όλες τις μορφές.

Σε αντίθεση με την προπαγάνδα του οικονομικού τύπου, το  67% - 72% των εταιρειών είχαν μηδενικές φορολογικές υποχρεώσεις ενώ οι εργαζόμενοι τους πλήρωναν μεταξύ 25 και 30% σε φόρους. Μόνο το 14% των επιχειρήσεων κατέβαλλε κάποιο φόρο.

Σύμφωνα με την υπηρεσία εσωτερικών εσόδων των ΗΠΑ (IRS), η απώλεια δημοσίων εσόδων από τη φοροδιαφυγή ανέρχεται σε 458 δισεκατομμύρια δολάρια  - σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ανά διετία με συντηρητικές εκτιμήσεις.

Οι μεγαλύτερες αμερικανικές εταιρείες διοχέτευσαν άνω των  $ 2,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων  σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους, όπου δεν πλήρωσαν καθόλου φόρους ή πλήρωσαν κάποιους φόρους με μονοψήφιους φορολογικούς συντελεστές.

Εν τω μεταξύ, οι αμερικανικές εταιρείες που αντιμετώπιζαν κρίση έλαβαν πάνω από 14,4 τρισεκατομμύρια δολάρια (το Bloomberg ισχυρίζεται ότι είναι 12,8 τρισεκατομμύρια δολάρια) σε δημόσιο χρήμα προερχόμενο κυρίως από φορολογούμενους των ΗΠΑ δηλαδή εργάτες, υπάλληλους και συνταξιούχους.

Οι τραπεζίτες που επωφελήθηκαν επένδυσαν τα άτοκα ή χαμηλού επιτοκίου αμερικανικά κεφάλαια διάσωσης που έλαβαν και κέρδισαν δισεκατομμύρια, τα οποία προέρχονταν περισσότερο από κατασχέσεις ενυπόθηκων δανείων των νοικοκυριών της εργατικής τάξης.

Μέσω ευνοϊκών δικαστικών αποφάσεων και παράνομων κατασχέσεων, οι τραπεζίτες έκαναν έξωση σε 9,3 εκατομμύρια οικογένειες. Πάνω από 20 εκατομμύρια άτομα έχασαν τις περιουσίες τους, συχνά λόγω παράνομων ή δόλιων χρεών.

Ένας μικρός αριθμός οικονομικών απατεώνων, συμπεριλαμβανομένων στελεχών από τις κορυφαίες τράπεζες της Wall Street (Goldman Sachs, J.P. Morgan κ.λπ.), πλήρωσε πρόστιμα - αλλά κανείς δεν πήγε στη φυλακή για την τρομακτική απάτη που οδήγησε εκατομμύρια Αμερικανούς στη δυστυχία.

Υπάρχουν και άλλοι τραπεζίτες απατεώνες, όπως ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Steve Mnuchin, οι οποίοι πλούτισαν από τις παράνομες κατασχέσεις  χιλιάδων ιδιοκτητών κατοικιών στην Καλιφόρνια. Μερικοί ερευνήθηκαν αλλά όλοι απαλλάχτηκαν, χάρη στην επιρροή των Δημοκρατικών πολιτικών ηγετών κατά τα χρόνια του Ομπάμα.

Τζέημς Πέτρας (James Petras)

Η Silicon Valley και οι πρωτοποριακοί δισεκατομμυριούχοι της έχουν βρει έναν καινοτόμο τρόπο για να αποφύγουν τους φόρους χρησιμοποιώντας εξωχώριους  φορολογικούς παραδείσους και εσωτερικές φορολογικές απαλλαγές. Αυξάνουν τον πλούτο τους και τα εταιρικά κέρδη, πληρώνοντας τους εργαζόμενούς τους με μισθούς φτώχειας. Τα στελέχη της Silicon Valley «κερδίζουν» χίλιες φορές περισσότερο από τους εργαζόμενούς  τους.

Οι ταξικές ανισότητες  ενισχύονται περαιτέρω από εθνικές διαιρέσεις. Οι Λευκοί, Κινέζοι και Ινδοί πολυεκατομμυριούχοι εκμεταλλεύονται τους Αφροαμερικανούς, Λατινοαμερικάνους, Βιετναμέζους και Φιλιππινέζους εργάτες.

Οι δισεκατομμυριούχοι των εμπορικών ομίλων επιχειρήσεων, όπως είναι η Walmart, εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους καταβάλλοντας μισθούς φτώχειας και παρέχοντας λίγα, αν όχι  καθόλου επιδόματα. Η Walmart κερδίζει $ 16 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως  πληρώνοντας τους εργαζόμενους της  $ 10 και $ 13 την ώρα, στηριζόμενη σε κρατική και ομοσπονδιακή βοήθεια για την παροχή υπηρεσιών στις οικογένειες των φτωχών εργαζομένων μέσω της Medicaid και των κουπονιών τροφίμων.

Ο πλουτοκράτης του Amazon Jeff Bezos εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους πληρώνοντας 12,50 δολάρια την ώρα ενώ έχει συγκεντρώσει πάνω από 80 δισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της UPS, David Albany, λαμβάνει 11 εκατομμύρια δολάρια ετησίως εκμεταλλευόμενος τους εργαζόμενους δίνοντάς τους $ 11 την ώρα. Ο διευθύνων σύμβουλος της Federal Express, Fred Smith κερδίζει 16 εκατομμύρια δολάρια και πληρώνει τους εργαζόμενους του 11 δολάρια την ώρα.

Η ανισότητα δεν είναι αποτέλεσμα της «τεχνολογίας» και της «εκπαίδευσης» -  σύγχρονων ευφημισμών για τη λατρεία της ανωτερότητας της κυρίαρχης τάξης - όπως επιθυμούν οι φιλελεύθεροι και συντηρητικοί οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι. Οι ανισότητες είναι αποτέλεσμα των χαμηλών μισθών, και βασίζονται στα μεγάλα κέρδη, στις οικονομικές απάτες, στα κρατικά δάνεια πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων και στη φοροδιαφυγή πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η άρχουσα τάξη κατέχει την «τεχνολογία» της εκμετάλλευσης του κράτους, μέσω της λεηλασίας του δημόσιου ταμείου  και της εργατικής τάξης. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση των χαμηλόμισθων εργαζομένων  παρέχει επιπλέον δισεκατομμύρια στα «φιλανθρωπικά» ιδρύματα των οικογενειών των δισεκατομμυριούχων που τα χρησιμοποιούν για να βελτιώνουν την εικόνα τους - χρησιμοποιώντας ένα άλλο τέχνασμα φοροαποφυγής – τις αυτοεξουσιοδοτημένες «δωρεές».

Οι εργαζόμενοι καταβάλλουν δυσανάλογους φόρους για την εκπαίδευση, την υγεία, τις κοινωνικές και δημόσιες υπηρεσίες και  τις επιδοτήσεις για τους δισεκατομμυριούχους.

Οι δισεκατομμυριούχοι στη βιομηχανία όπλων  λαμβάνουν πάνω από $ 700 δισεκατομμύρια δολάρια από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, ενώ πάνω από 100 εκατομμύρια Αμερικανοί εργαζόμενοι στερούνται επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης και τα παιδιά τους αποθηκεύονται σε σχολεία κακής κατάστασης.

Εργαζόμενοι και αφεντικά: Ποσοστά θνησιμότητας

Οι δισεκατομμυριούχοι, πολυεκατομμυριούχοι και οι οικογένειές τους απολαμβάνουν μακροβιότερη και πιο υγιεινή ζωή από τους εργαζόμενούς  τους. Δεν χρειάζονται ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας ή δημόσια νοσοκομεία. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι ζουν κατά μέσο όρο δέκα χρόνια περισσότερο από έναν εργαζόμενο και απολαμβάνουν είκοσι χρόνια περισσότερη υγιεινή και χωρίς πόνο ζωή.

Οι ιδιωτικές, αποκλειστικές κλινικές και η κορυφαία ιατρική περίθαλψη παρέχουν τις πιο εξελιγμένες ιατρικές και ασφαλείς ιατρικές θεραπείες δίνοντας τη δυνατότητα στους δισεκατομμυριούχους και τα μέλη των οικογενειών τους να ζουν περισσότερο και πιο υγιεινά. Η ποιότητα της ιατρικής τους περίθαλψης και τα προσόντα των ιατρικών παροχέων τους έρχονται σε μεγάλη αντίθεση με το απαρτχάιντ της υγειονομικής περίθαλψης που χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σύστημα υγείας κακομεταχειρίζεται τους εργαζόμενους: έχουν ανεπαρκή και συχνά ανίκανη ιατρική περίθαλψη, συνοπτικές εξετάσεις από άπειρους ιατρούς  και καταλήγουν θύματα της εκτεταμένης υπερβολικής συνταγογράφησης υπερβολικά εθιστικών ναρκωτικών και άλλων φαρμάκων. Η υπερβολική συνταγογράφηση ναρκωτικών από ανίκανους «παροχείς» έχει συμβάλει σημαντικά στην άνοδο των πρόωρων θανάτων των εργαζομένων, πολλών περιπτώσεων υπερβολικής δόσης οπιούχων,  αναπηρίας εξαιτίας του εθισμού, φτώχεια και έλλειψη στέγης.

Αυτές οι ανεύθυνες πρακτικές έχουν φέρει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων στην ασφαλιστική εταιρική ελίτ, η οποία μπορεί να μειώσει τις συντάξεις και την υγειονομική περίθαλψη σε τραυματίες, άτομα με αναπηρία και εθισμένους εργαζόμενους.

Το μικρότερο προσδόκιμο ζωής για τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους γιορτάζεται στη Wall Street και στον οικονομικό Τύπο. Περισσότεροι από 560.000 εργαζόμενοι σκοτώθηκαν από οπιοειδή κατά την περίοδο 1999-2015 συμβάλλοντας στη μείωση του προσδόκιμου ζωής των μισθωτών και μειωμένες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις για τη Wall Street και τη Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης.

Οι ανισότητες είναι σωρευτικές, διαγενεακές και πολυτομεακές.

Οι οικογένειες των δισεκατομμυριούχων, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, κληρονομούν και επενδύουν δισεκατομμύρια. Έχουν προνομιακή πρόσβαση στα καλύτερα σχολεία και στις καλύτερες ιατρικές παροχές και συχνά ερωτεύονται  εξίσου προνομιούχους, με καλές γνωριμίες  συντρόφους  προκειμένου να ενώσουν τις περιουσίες τους και να διαμορφώσουν ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές αυτοκρατορίες. Ο πλούτος τους αγοράζει ευνοϊκή, ακόμη και κακή, κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις υπηρεσίες των πιο σημαινόντων δικηγόρων και λογιστών για να καλύψουν τις απάτες τους και τη φοροδιαφυγή.

Οι δισεκατομμυριούχοι μισθώνουν  καινοτόμους, διευθυντές με MBA για να σχεδιάσουν περισσότερους τρόπους μείωσης των μισθών, αύξησης της  παραγωγικότητας και για να εξασφαλίσουν ότι οι ανισότητες θα διευρυνθούν ακόμη περισσότερο. Οι δισεκατομμυριούχοι δεν χρειάζεται να είναι οι πιο έξυπνοι  ή πιο καινοτόμοι άνθρωποι: οι έξυπνοι και καινοτόμοι  μπορούν απλά να αγοραστούν ή να εισαχθούν στην «ελεύθερη αγορά» και να απορριφθούν κατά βούληση.

Οι δισεκατομμυριούχοι έχουν εξαγοράσει ή σχηματίσει κοινές επιχειρήσεις μεταξύ τους, δημιουργώντας αλληλένδετους οργανισμούς. Οι τράπεζες, η πληροφορική, τα εργοστάσια, οι αποθήκες, τα τρόφιμα, τα φαρμακευτικά προϊόντα και τα νοσοκομεία συνδέονται άμεσα με τις πολιτικές ελίτ που προέρχονται από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα,  τις τράπεζες της Wall Street και των μεγάλων  νομικών εταιρειών.

Συνέπειες των ανισοτήτων

Πρώτα απ 'όλα, οι δισεκατομμυριούχοι και οι πολιτικοί, οι νομικοί και εταιρικοί συνεργάτες τους κυριαρχούν στα πολιτικά κόμματα. Ορίζουν τους ηγέτες και τα βασικά πολιτικά στελέχη, διασφαλίζοντας έτσι ότι οι προϋπολογισμοί και οι πολιτικές θα αυξήσουν τα κέρδη τους, θα υποβαθμίσουν τα κοινωνικά οφέλη για τις μάζες και θα αποδυναμώσουν την πολιτική δύναμη των λαϊκών οργανώσεων.

Δεύτερον, το βάρος της οικονομικής κρίσης μετατοπίζεται στους εργαζομένους που απολύονται και αργότερα εκ νέου προσλαμβάνονται ως εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης. Τα προγράμματα διάσωσης, που προέρχονται από τον φορολογούμενο, διοχετεύονται στους δισεκατομμυριούχους σύμφωνα με το δόγμα που υποστηρίζει οι τράπεζες της Wall Street είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν και οι εργαζόμενοι πολύ αδύναμοι για να υπερασπιστούν τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας και το βιοτικό τους επίπεδο.

Οι δισεκατομμυριούχοι αγοράζουν τις πολιτικές ελίτ, οι οποίες διορίζουν τους αξιωματούχους της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ που επιφορτίζονται με τη θέσπιση πολιτικών για το πάγωμα ή μείωση των μισθών, τη μείωση των δαπανών για την υγεία αλλά και των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων και την αύξηση των κερδών τους μέσω της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων  και διευκολύνοντας τη μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε χώρες με χαμηλή φορολογία και χαμηλούς μισθούς.

Οι μισθωτοί και οι εργάτες είναι λιγότερο οργανωμένοι και ασκούν μικρότερη επιρροή, εργάζονται περισσότερο και με μικρότερη αμοιβή, υφίστανται μεγαλύτερη ανασφάλεια στο χώρο εργασίας και τραυματισμούς - σωματικούς και διανοητικούς – βγαίνουν εκτός συστήματος, πεθαίνουν νωρίτερα και φτωχότεροι και παράγουν αδιανόητα κέρδη για την τάξη των δισεκατομμυριούχων.

Ακόμα και ο εθισμός και οι θάνατοι των εργαζομένων είναι ευκαιρία για τεράστιο κέρδος – όπως αυτό που εισπράττει  η οικογένεια Sackler που είναι οι παρασκευαστές  του Oxycontin.

Οι δισεκατομμυριούχοι και οι πολιτικοί βοηθοί τους ισχυρίζονται ότι η βαθύτερη σταδιακή φορολόγηση εις βάρος των εργαζομένων θα αυξήσει τις επενδύσεις και τις θέσεις εργασίας. Τα δεδομένα ωστόσο είναι διαφορετικά. Ο κύριος όγκος των επαναπατρισθέντων κερδών έχει ως στόχο την αγορά μετοχών για αύξηση των μερισμάτων για τους επενδυτές, δεν επενδύονται στην παραγωγική οικονομία. Οι χαμηλότεροι φόροι και τα μεγαλύτερα κέρδη για τους ομίλους επιχειρήσεων συνεπάγονται περισσότερες εξαγορές και μεγαλύτερες εκροές σε χώρες με χαμηλούς μισθούς.

Οι εταιρικές ελίτ, οι δισεκατομμυριούχοι στο σύμπλεγμα  Silicon Valley-Wall Street, είναι αρκετά ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι οι ανισότητες είναι εγγυημένες και επεκτείνονται υπό την προεδρία Δημοκρατικο-Ρεπουμπλικανών Προέδρωνς – και οι «καλές εποχές» συνεχίζονται.

Εκτός από την «ελίτ δισεκατομμυριούχων», οι «ξένοι» - εγχώριοι καπιταλιστές - ζητούν μεγαλύτερες δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές για την ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας, χαμηλότερους φόρους για αύξηση των κερδών και κρατικές επιδοτήσεις για την αύξηση της κατάρτισης του εργατικού δυναμικού, την υγειονομική περίθαλψη και τη δημόσια εκπαίδευση. Δεν γνωρίζουν την αντίφαση.

Με άλλα λόγια, η καπιταλιστική τάξη στο σύνολό της, παγκοσμιοποιημένη και τοπική, επιδιώκει τις ίδιες πολιτικές προώθησης των ανισοτήτων ενώ αγωνίζεται για μεγαλύτερο μερίδιο στα κέρδη.

Εκατόν πενήντα εκατομμύρια μισθωτοί φορολογούμενοι εξαιρούνται από τις πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα το εισόδημα, την απασχόληση, τους φορολογικούς συντελεστές και την πολιτική εκπροσώπηση.

Κατανοούν, ή τουλάχιστον βιώνουν, πώς λειτουργεί το ταξικό σύστημα. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι γνωρίζουν την αδικία των ψεύτικων συμφωνιών «ελεύθερου εμπορίου» και το  φορολογικό καθεστώς, το οποίο επιβαρύνει την πλειοψηφία των μισθωτών.

Ωστόσο, η εχθρότητα και η απελπισία των εργαζομένων στρέφεται κατά των «μεταναστών» και κατά των «φιλελευθέρων» που υποστήριξαν την εισαγωγή φτηνών εξειδικευμένων και ημι-εξειδικευμένων εργαζομένων με το πρόσχημα της «ελευθερίας». 

Αυτή η «πολιτικά ορθή» εικόνα της εισαγόμενης εργασίας καλύπτει μια πολιτική, η οποία έχει συμβάλει στη μείωση των μισθών, των επιδομάτων και του βιοτικού επιπέδου των Αμερικανών εργαζομένων, είτε αυτοί εργάζονται στην τεχνολογία, στις κατασκευές ή στην παραγωγή. Πλούσιοι συντηρητικοί, από την άλλη, αντιτίθενται στη μετανάστευση με το πρόσχημα της «τάξης και νόμου» και για τη μείωση των κοινωνικών δαπανών - παρά το γεγονός ότι όλοι χρησιμοποιούν εισαγόμενες νταντάδες, δασκάλους, νοσηλευτές, γιατρούς και κηπουρούς για να υπηρετούν τις οικογένειές τους. Οι υπηρέτες  τους μπορούν πάντα να απελαθούν όταν δεν τους χρειάζονται πλέον.

Το ζήτημα υπέρ και κατά των μεταναστών αποφεύγει τη βασική αιτία της οικονομικής εκμετάλλευσης και της κοινωνικής υποβάθμισης της εργατικής τάξης - των δισεκατομμυριούχων ιδιοκτητών που λειτουργούν σε συμμαχία με την πολιτική ελίτ.

Προκειμένου να αντιστραφούν οι πρακτικές φοροαποφυγής και φοροεπιβάρυνσης εις βάρος των εργαζομένων, οι χαμηλοί μισθοί και τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας που οφείλονται σε ναρκωτικά και άλλα αίτια που μπορούν να αποφευχθούν, από τα οποία όμως κερδίζουν οι δισεκατομμυριούχοι των ασφαλιστικών και φαρμακευτικών εταιρειών, πρέπει να δημιουργηθούν ταξικές συμμαχίες  που να συνδέουν τους εργαζομένους, τους καταναλωτές, τους συνταξιούχους, τους φοιτητές, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους ιδιοκτήτες που έχασαν τα σπίτια τους, τους εκδιωχθέντες ενοικιαστές, τους οφειλέτες, τους υποαπασχολούμενους και τους μετανάστες και να δημιουργηθεί μία ενιαία πολιτική δύναμη.

 Τα πάντα και όλοι διακυβεύονται: η ζωή, η υγεία και η ευτυχία.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

 Το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε να διαβάσετε εδώ: <https://petras.lahaine.org/how-billionaires-become-billionaires/>

Δεν αρκεί να είσαι έξυπνος, πρέπει να είναι και οι άλλοι!

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Η συζήτηση για την ευφυΐα των λαών αποτελεί, εδώ και αρκετό καιρό, αντικείμενο ενδιαφέροντος για τους ψυχολόγους και τους οικονομολόγους. Οι οικονομολόγοι ενδιαφέρονται και γιατί ήδη υπάρχει από το 1950 μία τάση συνδυασμού της οικονομίας και της κοινωνιολογίαςως συνέχειας της κλασικής οικονομικής σχολής αλλά και γιατί σχετίζουν τον εθνικό δείκτη ευφυΐας με την οικονομική ανάπτυξη.

Ο οικονομολόγος Γκάρετ Τζόουνς αναφέρεται στο «παράδοξο της ευφυΐας» όπου παρατήρησε ότι μία αύξηση ενός βαθμού στο δείκτη νοημοσύνης ενός ατόμου εντός μίας χώρας οδηγεί σε 1%υψηλότερο εισόδημα ανά άτομο ενώ μεταξύ διάφορων χωρών αυτή η αύξηση του ενόςβαθμού οδηγεί σε 6% υψηλότερο εισόδημα ανά άτομο. Συνεπώς, κατέληξε ότι ο συνολικός δείκτης ευφυΐας (IQ)  των κατοίκων μίας χώρας είναι πιο σημαντικός από τον ατομικό δείκτη.

Ο υψηλός δείκτης ευφυΐας συνδέεται με την υπομονή, την ανάληψη κινδύνου, τη συνεργασία –συλλογικότητα (ως γνωστόν, η έλλειψη συνεργασίας και ο υπέρμετρος ατομικισμός κοντεύουν όχι απλώς να θεωρούνται εθνικά χαρακτηριστικά στην Ελλάδα αλλά με την κρίση να επιδεινώνονται και συνεπώς να αποτελούν ένδειξη ανοησίας παρά ευφυΐας) και με πολλά θετικά οικονομικά αποτελέσματα. Το υψηλό εθνικό IQ σε ένα περιβάλλον ανοικτής οικονομίας βοηθά τις χώρες αυτές να αποκτούν το παγκόσμιο κεφάλαιο και να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία χαμηλού κινδύνου.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι το εθνικό IQ μπορεί να αυξηθεί (ή και να μειωθεί όπως θα δούμε στην περίπτωση του ελληνικού IQ).

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα διάφορων ερευνών, ο εθνικός δείκτης ευφυΐας αυξάνεται όταν οι χώρες βιώνουν γρήγορη οικονομική ανάπτυξη (στην Ελλάδα, λοιπόν, λόγω της πολλά υποσχόμενης αλλά ανέφικτης,υπό τις παρούσες συνθήκες, ανάπτυξης, θα πρέπει να αναμένουμε περαιτέρω μείωση του εθνικού δείκτη ευφυΐας).

Ένας σημαντικός παράγοντας διατήρησης χαμηλής εθνικής ευφυΐας είναι οι κληρονομικές ασθένειες (βλ. Αφρική) που είναι όμως σε κάποιο βαθμό αποτέλεσμα της μηδενικής οικονομικής ανάπτυξης των χωρών αυτών (και κατά συνέπεια της ελλιπούς υγειονομικής περίθαλψης).

Ο εθνικός δείκτης ευφυΐας αυξάνει και με τη μετανάστευση. Τι είδους όμως μετανάστευση; Όχι όλων αλλά ατόμων με υψηλότερη ευφυΐα από τον μέσο εθνικό όρο. Αυτή είναι η πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ αλλά και η Γερμανία με την αθρόα προσέλκυση Ελλήνων επιστημόνων. Οι χώρες αυτές δίνουν κίνητρα σε μετανάστες υψηλών προσόντων να εισέλθουν στη χώρα παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να εργασθούν νόμιμα.

Στην Ελλάδα, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική και πάντα προς το χειρότερο. Σύμφωνα με την έρευνα του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης για την περίοδο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2016, όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο των μεταναστών «οι μισοί ερωτηθέντες ανέφεραν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ενώ το20% ανέφερε την πρωτοβάθμια. 17% ανέφερε μορφωτικό επίπεδο τριτοβάθμιαςεκπαίδευσης ενώ το υπόλοιπο 17% ανέφερε ότι δεν έχει λάβει κανενός είδους εκπαίδευση ή ότι έχει παρακολουθήσει επαγγελματική εκπαίδευση». Συνεπώς, η μετανάστευση στην Ελλάδα δεν θα συντελέσει στην αύξηση του εθνικού δείκτη ευφυΐας.

Στην Ελλάδα ο εθνικός δείκτης ευφυΐας, σύμφωνα με έρευνα που διενήργησαν το διάστημα 2002-2006 οι καθηγητές Λυν και Βανχάνεν σε 80 χώρες, είναι 92 και δέκατη πέμπτη στον κόσμο αλλά στο μέσο όρο των χωρών κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης ενώ στη Δυτική Ευρώπη τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας έχουν οι Φινλανδοί με 101 ενώ οι περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν 98-99. Τον χαμηλότερο δείκτη εθνικής ευφυΐας έχουν οι Αλβανοί με 82.

Η Ελλάδα λοιπόν υπολείπεται των χωρών της Δύσης κατά 6-7 μονάδες στον δείκτη ευφυΐας. Εντυπωσιακό όμως είναι το στοιχείο που έδωσε ο βικτωριανός πολυμαθής Φράνσις Γκάλτον  στο κλασικό του βιβλίο «Κληρονομική Μεγαλοφυΐα» το 1869. 

Στην εποχή του δεν υπήρχε η μέτρηση IQ η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1912 από τον Στερν ή κατ’άλλους το 1916 από τον Τέρμαν.  Κάνοντας την αναγωγή στη σύγχρονη μέτρηση IQ, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εθνικό δείκτη ευφυΐας 125 -130 (αρκετά πάνω του μέσου όρου εάν σκεφθεί κάποιος ότι ένας απόφοιτος πανεπιστημίου έχει περίπου 113) . Με αυτό τον δείκτη ευφυΐας, οι αρχαίοι Έλληνες θα έβλεπαν τους Ευρωπαίους μάλλον ως κρετίνους και θα απορούσαν με θλίψη για τους νεοέλληνες. 

Μερικοί από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στον υψηλό δείκτη ευφυΐας των αρχαίων Ελλήνων ήταν το αρκετά μεγάλο ποσοστό, για την εποχή, εγγράμματων και η οικονομική ευημερία η οποία συνετέλεσε και στο καλό επίπεδο διατροφής αλλά και στο ύψος αφού οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους ψηλότερους λαούς της εποχής. Ένας άλλος παράγοντας ήταν το υγιεινό φυσικό περιβάλλον το οποίο δεν ευνοούσε την ανάπτυξη επιδημιών.

Η κατάσταση στη σύγχρονη Ελλάδα όμως είναι διαφορετική. Η χρόνια ξενοκρατία, κατοχή και υποτέλεια προκάλεσαν και προκαλούν εμπόδια στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας και συνετέλεσαν στη μείωση του εθνικού δείκτη ευφυΐας. 

Το ποσοστό αναλφαβητισμού στη σύγχρονη Ελλάδα είναι σχετικά χαμηλό (βαίνει όμως αυξανόμενο ήδη υπήρχαν το 2012 3,8 εκατομμύρια τα οποία είχαν βγάλει το γυμνάσιο ή ήταν αναλφάβητοι) ωστόσο υπάρχει πλήθος λειτουργικά αναλφάβητων δηλαδή ατόμων που ενώ έχουν διδαχθεί το αλφάβητο δεν μπορούν να γράψουν με σωστή ορθογραφία και σύνταξη ακόμα και εάν έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο. Η χρήση των γκρήκλις (άλλο ένα σημάδι υποτέλειας), το ατονικό, η χρήση των λατινικών σημείων στίξης είναι όλα ενδείξεις του σοβαρού λειτουργικού αναλφαβητισμού. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κάκιστης παιδείας στη χώρα μας- από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια.

Άλλοι παράγοντες που συντελούν στη μείωση του εθνικού δείκτη ευφυΐας είναι η πεντάωρη (!) καθημερινή τηλεθέαση των Ελλήνων, τηλεθέαση τροφοδοτούμενη με τηλεσκουπίδια και παραπληροφόρηση της ιδιωτικής τηλεόρασης τα οποία ο μέσος Έλληνας δέχεται αδιαμαρτύρητα, ανίκανος για οποιαδήποτε κριτική σκέψη, έρμαιο χειραγώγησης. 

Η έλλειψη κριτικής σκέψης και γενικότερης παιδείας φαίνεται και από το ότι το 40% των Ελλήνων δεν διαβάζει ΚΑΝΕΝΑ βιβλίο και μόνο ένας στους έντεκα ενδιαφέρεται να ενημερωθεί. Η κατάσταση είναι χειρότερη με τους νέουςπου διαβάζουν πολύ λιγότερο από ότι οι προηγούμενες γενιές. Η κρίση φυσικά επιδεινώνει την κατάσταση με την περικοπή των θέσεων εργασίας, την ακρίβεια, τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, την περικοπή των δαπανών για την παιδεία και την υγεία. 

Από την άλλη, αυτοί που διαθέτουν ακόμα κάποια εισοδήματα προτιμούν τον άκρατο καταναλωτισμό αντί της απόκτησης καλύτερης παιδείας. Ο χυδαίος ηδονισμός προτιμάται από τον καλό δάσκαλο και η ποιοτική παιδεία θα ανήκει μόνο σε μία πολύ περιορισμένη ελίτ.

Το μέλλον προβλέπεται άκρως δυσοίωνο για τον ελληνικό εθνικό δείκτη ευφυΐας και η επιστροφή σε ένα παρελθόν όπου ο δάσκαλος πληρώνονταν με τρόφιμα και μορφωμένος θεωρούνταν ο απόφοιτος του Σχολαρχείου είναι ante portas. 

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Στα πλαίσια της στρατηγικής της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας (αλλά και της κοινωνικής ευημερίας εάν αυτό ακόμα ενδιαφέρει κάποιους) επείγει να ληφθεί υπόψη και αυτός ο παράγοντας γιατί είναι απορίας άξιον πως σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον ελπίζουμε να επιβιώσουμε με έναν πληθυσμό γερασμένο και «αναλφάβητο».  

Προτεινόμενα αναγνώσματα

Μαστρογιάννη, Φ. 2016.Γιατί είναι σημαντική η φυγή των νέων επιστημόνων από την Ελλάδα; Διαθέσιμο στο: <http://mastroyanni.blogspot.gr/2016/01/blog-post_24.html>

Barro,R.J.και Sala-i-Martin, Χ. 2003. Economic growth. Διαθέσιμο στο:<http://piketty.pse.ens.fr/files/BarroSalaIMartin2004Chap1-2.pdf>

Galton, F. 1869. Hereditary Genius. Διαθέσιμο στο:<http://galton.org/books/hereditary-genius/text/pdf/galton-1869-genius-v3.pdf>

Jones, G. 2011. National IQ and National Productivity: The Hive Mind Across Asia. Διαθέσιμο στο:

<http://mason.gmu.edu/~gjonesb/JonesADR.pdf>