Η επιλογή των
ιδιωτικών σχολείων και όχι των δημοσίων για τους γόνους των πολιτικών
οικογενειών στη χώρα μας είναι αρκετά ενδεικτική για το μέγεθος της ανισότητας
στην εκπαίδευση και όχι μόνο.
Η κοινωνική και
οικονομική ανισότητα οδηγεί και στην εκπαιδευτική ανισότητα μέσα από ένα
σύνολο μηχανισμών το οποίο αλληλεπιδρά σε όλη τη διάρκεια ζωής του ατόμου.
Ενδεικτικά οι ανισότητες αυτές είναι υλικού τύπου όπως είναι η τροφή, ο ύπνος,
το είδος της ένδυσης, η ύπαρξη της κατάλληλης στέγης και της σταθερότητας, η
συναισθηματική ασφάλεια, η πρόσβαση σε βιβλία και Η/Υ, τα μέσα μεταφοράς, η
ησυχία και ο κατάλληλος χώρος καθώς και εάν το παιδί συμβάλλει ή όχι στο
οικογενειακό εισόδημα με εργασία.
Αλλου τύπου
ανισότητες είναι η αντίληψη του εάν η εκπαίδευση είναι «για ανθρώπους σαν
εμάς», τα κοινωνικά δίκτυα, η «γνώση του συστήματος», η ικανότητα να μιλά
κανείς και να συμπεριφέρεται με το «σωστό τρόπο» προκειμένου να επιτύχει στη διαπραγμάτευση
για την πρόσβαση στην εκπαίδευση, οι σχέσεις με τους δασκάλους και τους μαθητές
καθώς και το εάν τα προσόντα που έχουν αποκτηθεί μέσω της εκπαίδευσης μπορούν
να μεταφρασθούν σε εισόδημα και σε θέσεις εργασίας.
Με βάση το έργο των Schultz (1961a; 1962; 1963), Becker (1962; 1964) και Mincer (1958; 1962; 1974), η
εισοδηματική ανισότητα θεωρείται ότι επηρεάζεται από τα επιτεύγματα του
ανθρώπου στην εκπαίδευση, σε μία διαδικασία που αναφέρεται συχνά ως «εμβάθυνση
ικανοτήτων» (Williamson, 1991).
Ένα υψηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο επιτυγχάνεται μέσω της μεγαλύτερης
πρόσβασης στην εκπαίδευση, με την εκπαίδευση υψηλότερης ποιότητας αλλά και με
την αύξηση των επενδύσεων σε φυσικό κεφάλαιο.
Οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις είναι πιθανόν να αυξήσουν το εισόδημά
τους μέσω της καλύτερης πρόσβασης στην εκπαίδευση και έτσι να μειωθεί η
εισοδηματική ανισότητα (Checchi, 2000).
Η πιο εκτεταμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας
πολιτών που να είναι πιο ενημερωμένοι σχετικά με την οικονομία της αγοράς,
μειώνει το lobbying των πλουσίων και όπως προαναφέρθηκε μειώνει την εισοδηματική
ανισότητα.
Η επίδραση του μορφωτικού επιπέδου στην ανισότητα του εισοδήματος
εξαρτάται επίσης από το είδος της εκπαίδευσης. Οι Glomm και Ravikumar (1992)
υποστηρίζουν ότι η δημόσια εκπαίδευση μειώνει την εισοδηματική ανισότητα πιο
γρήγορα από ό, τι η ιδιωτική εκπαίδευση. Η κατανομή δε του εισοδήματος μέσω της
δημόσιας εκπαίδευσης γίνεται λιγότερο ασύμμετρη γιατί οι φτωχοί εάν και
φορολογούνται για τα έσοδά τους, απολαμβάνουν τους καρπούς του δημόσιου
εκπαιδευτικού συστήματος.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο
σύμφωνα με τους ερευνητές (Galor και Tsiddon 1997b, Hassler και Mora 2000) που είναι ότι τα γενετικά χαρακτηριστικά
συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά και τις
δεξιότητές τους.
Σήμερα, η πρόσβαση στην εκπαίδευση γίνεται δύσκολη, ιδιαίτερα στην ανώτατη
εκπαίδευση, λόγω αυξημένου κόστους χρηματοδότησης (βλ. αύξηση των διδάκτρων στα
Βρετανικά Πανεπιστήμια, μείωση των υποτροφιών, αύξηση των σπουδαστικών δανείων).
Ειδικότερα για τα δάνεια, τα άτομα που έχουν εξαιρετικά χαμηλό εισόδημα μπορούν
να έχουν μεγάλους πιστωτικούς περιορισμούς και έτσι να μην μπορούν να φθάσουν
σε ένα υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης (Dur et
al., 2004).
Συνεπώς το εάν οι φτωχότεροι θα μπορούν να επενδύσουν στην εκπαίδευση
εξαρτάται από τον πλούτο των γονιών τους. Οι Becker και Chiswick (1966) και Park (1996) με τις μελέτες τους
έδειξαν ότι ένα υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού έχει αντισταθμιστική επίδραση στην κατανομή του
εισοδήματος και όσο μεγαλύτερη είναι η
εκπαιδευτική ανισότητα τόσο μεγαλύτερη
είναι και η εισοδηματική.
Εάν όμως συνδυασθεί με τα προαναφερθέντα δηλ. τη δυσκολία πρόσβασης των
φτωχών στην εκπαίδευση λόγω των πιστωτικών και όχι μόνο περιορισμών και την εξάρτησή
τους από το γονεϊκό πλούτο καταλήγουμε ότι χωρίς ισχυρή δημόσια εκπαίδευση οι
εισοδηματικές ανισότητες θα ενταθούν ή όπως λέει ο λαός μας «οι φτωχοί θα γίνονται
φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι».
Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ
Βιβλιογραφία
Becker, G. 1962,
Investments in human capital: a theoretical analysis, Journal of Political
Economy, Vol. 70, pp. 9-44. FEP Working Paper no. 121, November 2002
Becker, G. 1964, Human Capital. A
Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education, 3rd
Edition, 1993, Chicago and London :
The University of
Chicago
Becker, G. S. and
Chiswick, B.R.1966,Economics of Education and Distribution of Earnings, American Economic Review 56(2):
358-369.
Checchi, D.2000, Does
Educational Achievement Help to Explain Income Inequality?, Working Paper
n.11.2000, University of Milan ,
Italy
Dur, R, C Teulings, and
T Van Rens 2004. Should Higher Education Subsidies Depend on Parental Income? Oxford
Galor, O. and Tsiddon, D.1997b, Technological
Progress, Mobility, and Economic Growth. American Economic Review 87(3):
363-382.
Glomm, G. and Ravikumar,
B. 1992, Public versus private investment in human capital: Endogenous growth
and income inequality, Journal of Political Economy 100, 818-834.
Hassler, J. & Mora, J.V.R. 2000,
Intelligence, Social Mobility, and Growth. American Economic Review
90(4): 888-908.
Mincer, J. 1958,
Investment on human capital and personal income distribution”, Journal of
Political Economy, Vol. 66, pp. 281-302.
Mincer, J. 1962, Human
capital responses to technological change in the labor market, in Studies
in Human Capital, Elgar.
Mincer, J.1974, Economic
development, growth of human capital, and the dynamics of the wage structure, Journal
of Economic Growth, 1, pp. 29-48.
Park, K. H.1996,
Educational Expansion and Educational Inequality on Income Distribution. Economics
of Education Review 15(1): 51-58.
Schultz, T. 1961b,The concept of human capital: reply, in
M. Blaug, Economics of education 1, pp. 58-64.
Schultz, T.W. 1962,
Reflections on Investment in Man, Journal
of Political Economy, 70(5:2), 1-8.
Schultz, T. 1963, Economics of the Family, NBER, Chicago University
Williamson, O.E. 1991,
Strategizing, economizing, and economic organization. Strategic Management Journal.
